عبدالله بن رواحه

مقدمه

ابا محمد عبدالله بن رواحة بن ثعلبه، دائی نعمان بن بشیر، از طایفه خزرج و از انصار و اهل مدینه است که در عقبه دوم به حضور پیامبر (ص) رسید و حضرت او را به ریاست قبیله بنی حارث از قبایل خزرج انتخاب کرد^[۱]. وی از نقبای دوازده‌گانه است^[۲] و در بیش‌تر جنگ‌ها از جمله احد، خندق، حدیبیه، خیبر و عمره قضا حضور داشت^[۳] و در جنگ بدرالموعد حضور نداشت زیرا پیامبر (ص) وی را در مدینه جانشین خود قرار داد^[۴]. وی از کسانی بود که در هنگام ورود پیامبر (ص) به مدینه به استقبال ایشان آمد و از ایشان خواست که به خانه وی وارد شود^[۵]. عبدالله اول کسی بود که برای جنگ آماده و از خانه خارج می‌شد و آخر کسی بود که از میدان به خانه بر می‌گشت^[۶]. با اینکه در زمان جاهلیت کمتر کسی نویسندگی می‌دانست عبدالله، نویسنده بود^[۷] و از شعرایی بود که در مدح رسول خدا (ص) شعر می‌سرود^[۸] و همچنین او در سوگ حمزه سیدالشهدا^[۹] و نافع بن بدیل^[۱۰] شعر گفته است. پیامبر (ص) میان او و مقداد بن الاسود، صیغه برادری خواند^[۱۱].^[۱۲]

عبدالله بن رواحه و اطاعت از پیامبر (ص)

عبدالله بن رواحه و شاعری

عبدالله بن رواحه و محبت پیامبر (ص) به او

عبدالله بن رواحه و بت‌شکنی

عبدالله بن رواحه و دادن مژده پیروزی مسلمانان در جنگ بدر

عبدالله بن رواحه؛ فرماندۀ سریه

عبدالله بن رواحه در جنگ مریسیع

عبدالله بن رواحه در جنگ خیبر

عبدالله بن رواحه در عمره قضا

عبدالله بن رواحه در موته

شهادت عبدالله بن رواحه

جستارهای وابسته

نعمان بن بشیر انصاری (خواهرزاده)

منابع

علی‌زاده، فرهاد، مقاله «عبدالله بن رواحه»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۶

پانویس

↑ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۱۳۰-۱۳۱.
↑ پیامبر (ص) از امت خود دوازده نفر نقیب (رئیس) برگزید که با اشاره و امر جبرئیل بود و به مانند تعداد نقباء موسی (ع) بودند. نُه نفر از قبیله خزرج اسعد بن زراره، براء بن معرور، عبدالله بن عمرو بن حزام، جابر بن عبدالله، رافع بن مالک، سعد بن عباده، منذر بن عمرو، عبدالله بن رواحه، سعد بن ربیع و عبادة بن صامت و سه نفر از قبیله اوس: ابو الهیثم بن تیهان، اسید بن حضیر و سعد بن خیثمه. (تفسیر القمی، علی بن ابراهیم قمی، ج۱، ص۲۷۳؛ الخصال، شیخ صدوق، ج۲، ص۴۹۲).
↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۳۹۸؛ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۳، ص۸۹۸؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۱۳۱.
↑ المغازی، واقدی، ج۱، ص۳۸۴؛ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۴۶؛ تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۵۶۱؛ مناقب آل أبی طالب، ابن‌شهرآشوب، ج۱، ص۱۴۱.
↑ السیرة النبویه، ابن هشام، ج۱، ص۴۹۵؛ مناقب آل أبی طالب، ابن‌شهرآشوب، ج۱، ص۱۶۰.
↑ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۱۳۱.
↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۳۹۸.
↑ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۳، ص۸۹۸؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۱۳۱.
↑ السیرة النبویه، ابن هشام، ج۲، ص۱۶۲.
↑ السیرة النبویة، ابن هشام، ج۲، ص۱۸۸؛ المغازی، واقدی، ج۱، ص۳۵۳.
↑ الاصابه، ابن حجر، ج۴، ص۷۳.
↑ علی‌زاده، فرهاد، مقاله «عبدالله بن رواحه»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۶، ص۷۳-۷۴.

[1] اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۱۳۰-۱۳۱.

[2] پیامبر (ص) از امت خود دوازده نفر نقیب (رئیس) برگزید که با اشاره و امر جبرئیل بود و به مانند تعداد نقباء موسی (ع) بودند. نُه نفر از قبیله خزرج اسعد بن زراره، براء بن معرور، عبدالله بن عمرو بن حزام، جابر بن عبدالله، رافع بن مالک، سعد بن عباده، منذر بن عمرو، عبدالله بن رواحه، سعد بن ربیع و عبادة بن صامت و سه نفر از قبیله اوس: ابو الهیثم بن تیهان، اسید بن حضیر و سعد بن خیثمه. (تفسیر القمی، علی بن ابراهیم قمی، ج۱، ص۲۷۳؛ الخصال، شیخ صدوق، ج۲، ص۴۹۲).

[3] الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۳۹۸؛ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۳، ص۸۹۸؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۱۳۱.

[4] المغازی، واقدی، ج۱، ص۳۸۴؛ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۴۶؛ تاریخ الطبری، طبری، ج۲، ص۵۶۱؛ مناقب آل أبی طالب، ابن‌شهرآشوب، ج۱، ص۱۴۱.

[5] السیرة النبویه، ابن هشام، ج۱، ص۴۹۵؛ مناقب آل أبی طالب، ابن‌شهرآشوب، ج۱، ص۱۶۰.

[6] اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۱۳۱.

[7] الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۳، ص۳۹۸.

[8] الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۳، ص۸۹۸؛ اسد الغابه، ابن اثیر، ج۳، ص۱۳۱.

[9] السیرة النبویه، ابن هشام، ج۲، ص۱۶۲.

[10] السیرة النبویة، ابن هشام، ج۲، ص۱۸۸؛ المغازی، واقدی، ج۱، ص۳۵۳.

[11] الاصابه، ابن حجر، ج۴، ص۷۳.

[12] علی‌زاده، فرهاد، مقاله «عبدالله بن رواحه»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۶، ص۷۳-۷۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]