اخیار

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۴۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


واژه شناسی لغوی

  • "اخیار" در لغت به معنای نیکان، برگزیدگان، نیکوتران[۲]‏ و انسان‏های نیک‌‏رفتار است.

اخیار در فرهنگ مهدوی

در فرهنگ مهدوی گروهی از یاران خاصّ حضرت مهدی(ع) و از جمله ۳۱۳ تن هستند که از عراق به آن حضرت می‏‌پیوندند و بین رکن و مقام با ایشان بیعت می‌‏کنند. امام باقر(ع) در این ‏باره فرمود:"سیصد و چند نفر به شمار اهل بدر با قائم بین رکن و مقام بیعت می‌‏کنند. در بین آنان نجبا از اهل مصر، ابدال از اهل شام و اخیار از اهل عراق می‌‏باشند" [۳][۴].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.
  2. دهخدا، لغتنامه، أخیار
  3. " يُبَايِعُ‏ الْقَائِمَ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ‏ عِدَّةَ أَهْلِ‏ بَدْرٍ فِيهِمُ‏ النُّجَبَاءُ مِنْ‏ أَهْلِ‏ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ‏ مِنْ‏ أَهْلِ‏ الشَّامِ‏ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ‏ أَهْلِ‏ الْعِرَاقِ‏ ‏‏"؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۴۷۶، ح ۵۰۲
  4. سلیمیان، خدامراد،فرهنگ‌نامه مهدویت، ص:۴۰.