تیاب
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
در ضبط نام این مکان اختلاف شده است. علاوه بر تیأب،[۱] از این مکان با الفاظی مانند تَیت،[۲] تَیَب،[۳] ثَیب[۴] و در برخی دیگر از مراجع با نام تَیأم[۵] نام برده شده است. اسامی مذکور در واقع، نام کوهی‌اند قرمز رنگ در مدینه که از شرق تا شمال این شهر کشیده شده‌اند. این کوه که امروزه «تِیام» نامیده می‌‌شود، به دره «الخَنَق» در بالای العاقول منتهی می‌‌شوند.[۶] این کوه همان مکانی است که که در غزوه سویق از آن ذکری به میان آمده است.[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۰۱.
- ↑ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۴۸۴؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۶۵.
- ↑ ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۶۵.
- ↑ بیهقی، دلائل النبوه، ج۳، ۱۶۶، مقریزی امتاع الاسماع، ج۸، ص۳۴۸؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۴.
- ↑ مانند دائرة المعارف فارسی.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۰۱.
- ↑ ابوسفیان بعد از بدر بواسطه نذری که کرده بود با دویست تن از یارانش به مدینه آمد و تا کوه تیت پیش رفت. آنان در العُرَیض –در بین مدینه و تیاب مورد بحث که امروزه در جاده شرقی مدینه قرار دارد و به «طریق الفرعی» نامیده می‌‌شود- نخلستانی را به آتش کشیدند و دو تن از انصار را کشتند. رسول خدا(ص) در پی شان رفتند اما آنان را نیافتند؛ پس به مدینه برگشتند. ر. ک. محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۴۸۴.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۶۶.