پیاده‌روی اربعین‌

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Saqi (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۶ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۲۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل پیاده‌روی اربعین‌ (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

پیاده‌روی اربعین

  • سال ۱۳۹۶(هجری)هم گذشت. با شور حسینی مردم نجف، در عاشورا و اربعین، برخورد خشونت بار مأموران بعثی با زائران حسین(ع)، کینه آنان را نسبت به سلطه حکّام جور افزود و برای سال بعد، با آمادگی بیشتر و تمهیدات گسترده تری قدم به میدان نهادند و عشق سوزان خویش را نسبت به سیدالشهدا(ع) نمایاندند. شب عاشورای سال ۱۳۹۷ هجری یک گروه پیشمرگ امام حسین(ع) که با هم پیمان شهادت بسته بودند، خروج کردند. آن گروه انقلابی، پرچمی خون آلود را، به نشانه فداکاری و سمبل قیام و شهادت، برافراشته بودند. افراد گروه، به سلاح سرد، مجهز و مسلح بودند و کارشان به درگیری با مأموران بعثی انجامید. تعدادی از مأموران، زخمی شدند و بقیه، هراسان و وحشت زده، از مقابل این گروه فدایی و فداکار گریختند. به دنبال این حرکت تند، عده ای از آن قهرمانان دستگیر شدند و زیر شکنجه های سختِ جلادان قرار گرفتند. مردم تصمیم داشتند که در روز وفاتِ امام زین العابدین(ع) در همان سال، تظاهراتی برپا کرده و از رژیم حاکم، آزادی زندانیان را بخواهند. ولی بنا به عللی، این حرکت، به اربعین موکول شد تا در آن مراسم، اقدامی جدی تر به عمل آید و در همان مناسبتِ زیارتی بود که مردم خواستار نابودی رژیم بعث شدند و فریاد برآوردند و با مشت، به پیکار سرنیزه‌های حکّام بغداد برخاستند[۱].
  • نجف، شهر امام علی(ع)، شهر دلیرمردان شیعه امیرالمؤمنین(ع)، به پا خاست و در ایام اربعین سال ۱۳۹۷هجری قمری، نهضتی عمیق و حرکتی موج خیز را پی ریخت. تظاهرات عظیم و گسترده ای که با شرکت اقشار وسیع مردم برپا شد، چهار روز طول کشید و زائران پیاده، مسیر طولانی نجف- کربلا را در مدت چهار روز طی کردند. چهار روزی که همراه با برخوردهای شدید و حماسه‌های ماندگار و شور علوی و حسینی بود، چهار روزی که عمق عشق به حسین بن علی(ع) و کینه از یزیدیان زمان و بعثیان حاکم بر عراق را نشان داد. بیشتر حوادث این روزها، در بیابان‌های مسیر بین این دو شهر اتفاق افتاد و نظام عفلقی از آن وحدت و تجمع و خروش و نهضت انقلابیون، به شدت به هراس افتاد. گرچه نفسِ آن پیاده‌روی و حرکت موکب‌های زیارتی در آن مسیر و با آن شرایط و خصوصیات، نوعی اعتراض و مبارزه با سلطه حکومت به حساب می‌آمد، لیکن شعارها و روحیات خروشانِ مردم بر ضدّ مأموران، حساسیت آن را افزایش داده بود و این بار، زیارت پیاده، حال و هوای دیگری داشت. در این راهپیمایی، هرکس در حد توان خود و از ابعاد گوناگون، سهمی داشت. در زمینه‌سازی این حرکت عظیم و انقلابی، از نقش حساس خطبای دینی و وعّاظ آگاه و شجاع، نباید غافل بود[۲].
  • آنان از مدت‌ها پیش، با استفاده از سنگر منبر و مجالس اباعبدالله الحسین(ع) مردم را به مبارزه با دشمنان خدا و درگیری و اعتراض به رژیم بعث، دعوت و تشویق می‌کردند و از این راه، روحیه شهادت‌طلبی و فداکاری را زنده می‌ساختند. موجی غیرقابل کنترل، در احساس های درونی مردم پدید آمد که به بیرون هم لبریز شد و همه تدابیر مأموران را به کام خود کشید. آشکارا، در پیش چشم و گوش دوست و دشمن، اعلام شد که: لحظه شروع، ساعتِ ۱۱ صبح روز 15 ماه صفر خواهد بود. این‌گونه اعلام که دلگرمی حرکت کنندگان به نیروهایی عظیم را می‌رساند، هم در روحیه مردم تأثیر حماسی شدیدی داشت و هم نیروهای امنیتی رژیم بعث را بیشتر به وحشت انداخت. کار گروهی از جوانان نیز، تهیه پلاکاردهای فراوان و نصب آنها بر در و دیوار و معابر و مجامع عمومی بود که مردم به شرکت در راهپیمایی اربعین دعوت شده بودند. این‌گونه تبلیغات، چند روزی بود که انجام می‌گرفت. روز ۱۷صفر، در یکی از این تابلوها نوشته بود: "اهالی محترم نجف ... برای زیارت پیاده قبر اباعبدالله الحسین(ع) آماده شوید." گروهی که مسؤولیت نصب تابلوها و پلاکاردها را در نقاط مختلف شهر به عهده داشتند، برای استتار و مخفی کاری، و برای فریب مأمورین، لباس های نظامی پوشیدند تا کمتر مورد سوءظن قرار بگیرند. از این پلاکاردها، در بین دسته‌ها، حسینیه‌ها، هیأت‌های عزاداری، خانه‌ها و محله‌های نجف و کوفه پخش شد و به دیوار برخی از ادارات دولتی الصاق گردید. در بعضی از این اعلامیه‌ها هم از بعثی‌ها درخواست شده بود که از حزب بعث کافر بیرون آمده و پا به پای مردم، در راهپیماییِ اربعین شرکت کنند و به حسین(ع) و یارانش اقتدا نمایند. نجف، لحظات پیش از به راه افتادن سیل خروشان مردم را می‌گذراند و جاده نجف- کربلا، در انتظار قدم‌های برکت خیز و استوار و سنگین این کربلاییان میثاق بسته با نجف بود[۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: