دبه
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
سرزمینی است بین اصافر و بدر.[۱] برخی هم دبّه را نام قومی ساکن در بین روحاء و صفراء گفته‌اند.[۲] اما بهتر آن است که -همان گونه که برخی از لغویین[۳] نیز گفته‌اند،- دبه به معنای تلی از ماسه و ریگ معنا شود.[۴] در منابع تاریخی در ذکر مسیر رسول خدا(ص) به سمت بدر از این مکان یاد شده است.[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۵۴۰.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۳، ص۴۸۷؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، ج۴، ص۲۸۳.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۴۳۸.
- ↑ قال ابن اسحاق: ثم ارتحل رسول الله صلى الله عليه وسلم، من ذفران، فسلك على ثنايا يقال لها: الأصافر، ـتعرف اليوم بالصُّفُر- ثم انحط منها إلى بلد يقال له الدَّبَّة، و ترك الحنان بيمين وهو كثيب عظيم كالجبل، ثم نزل قريباً من بدر ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۶؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۴۳۵.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۲۵.