عبدالملک بن محمد بن ابراهیم نیسابوری خرکوشی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوسعد عبدالملک بن محمدبن ابراهیم خرگوشی نیشابوری اهل نیشابور بود. در کودکی فقه شافعی را نزد ابوالحسن ماسرجسی آموخت[۱] و برای کسب علوم بیشتر به شهرهای گوناگون از جمله مکه، مصر، [۲] شام[۳] و بغداد، [۴] سفر کرد و بسیاری از بزرگان را ملاقات نمود و از افرادی مانند یحیی بن منصور قاضی، حامد بن محمد هروی، محمد بن حسن سراج، [۵] اسماعیل بن نجید سلمی، بشر بن احمد اسفرایینی و دیگران بهره برد. او فردی محدث، عالم، فقیه، فاضل[۶] و مفسر بود. [۷] او مجلس املایی در نیشابور به مدت دو سال برپا کرده بود. [۸] روایت‌گرانی همچون حاکم نیشابوری، [۹] ابومحمد خلال، ابوالقاسم ازهری، عبدالعزیز ازجی و ابوالقاسم تنوخی از جمله شاگردان او به شمار می‌‌روند. ابوسعد فردی مورد اعتماد، پارسا و زاهد بود[۱۰] و در انجام کارهای خیر شهرت داشت. [۱۱] او از دست‌مایه خود امرار معاش می‌‌کرد. [۱۲] پس از سفر به مکه به نیشابور مراجعت کرد و در آنجا بیمارستان، [۱۳] مدرسه و کتابخانه‌ای احداث نمود. [۱۴] او دارای مذهب شافعی[۱۵] و در عقیده پیرو اشاعره بود و در علوم شریعت، دلایل نبوت و سیره عباد و زهاد کتاب‌هایی تصنیف نمود که عبارت‌اند از: دلائل النبوة، التفسیر، الزهد، [۱۶] البشارة و النظاره، تهذیب الاسرار فی طبقات الاخیار، سیرالعباد و الزهاد، شرف المصطفی، شرف النبوه، شعائر الصالحین، و لوامع[۱۷] می‌‌باشد. خرگوشی در جمادی الاولی[۱۸] سال ۴۰۶[۱۹] یا ۴۰۷ه در نیشابور درگذشت و در آنجا دفن شد[۲۰].[۲۱]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳
پانویس
- ↑ الانساب، ج ۲، ص۳۵۱.
- ↑ الانساب، ج ۲، ص۳۵۱.
- ↑ تاریخ نیشابور (المنتخب من السیاق)، ص۵۰۲.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۱۰، ص۴۳۲.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۱۰، ص۴۳۲.
- ↑ الانساب، ج ۲، ص۳۵۱.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج ۲۸، ص۱۶۲ و ۱۶۳.
- ↑ تاریخ نیشابور (المنتخب من السیاق)، ص۵۰۲.
- ↑ الانساب، ج ۲، ص۳۵۱.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۱۰، ص۴۳۲.
- ↑ الانساب، ج ۲، ص۳۵۱.
- ↑ تبیین کذب المفتری، ص۲۳۴.
- ↑ الانساب، ج ۲، ص۳۵۱.
- ↑ تبیین کذب المفتری، ص۲۳۴.
- ↑ طبقات الشافعیة الکبری، ج ۵، ص۲۲۲.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج ۲۸، ص۱۶۲ و ۱۶۳.
- ↑ هدیة العارفین، ج ۱، ص۶۲۵.
- ↑ تبیین کذب المفتری ۲۳۴.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۱۰، ص۴۳۲.
- ↑ تاریخ نیشابور (المنتخب من السیاق)، ص۵۰۲.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۳، ص۲۱۶.