کردوس بن هانی بکری
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. کردوس بن هانی بکری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: کردوس بن هانی بکری در تاریخ اسلامی - کردوس بن هانی بکری در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| کردوس بن هانی بکری | |
|---|---|
 تصویر نمادین جنگ صفین | |
| نام کامل | کردوس بن هانی بکری |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | بنی‌ربیعه |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | جنگ صفین |
مقدمه
کردوس بن هانی بکری مردی شاعر و شجاع و صحابی امیرمؤمنان (ع) و از رؤسای طایفه ربیعه بود که در صفین حضور داشت.
نصر بن مزاحم نقل می‌کند: پس از جریان حیله معاویه و عمروعاص برای نجات از شکست قطعی و بر سرِ نیزه کردن قرآن‌ها، عده‌ای از سپاهیان ظاهر بین و جاهل حضرت خواستار صلح و ترک مخاصمه شدند. به همین علت حضرت میان سپاه ایستاد، با آنان سخن گفت و با بیانی رسا و دلیل و برهان حیلۀ معاویه را گوشزد کرد. پس از پایان سخنان امام (ع)، اول کسی که در تأیید فرمایش حضرت و ادامه جنگ لب به سخن گشود، کردوس بن هانی بکری بود که گفت: "ای مردم! به خدا سوگند، ما از آن لحظه‌ای که از معاویه بیزاری جستیم، هرگز او را به دوستی نگرفته‌ایم و از آن لحظه که علی (ع) را به دوستی برگزیده‌ایم، هرگز از او دل‌زده نشده‌ایم. همانا کشته‌های ما از شهدا بوده و زنده‌های ما همه نیکوکارند. و بی‌گمان علی (ع) از جانب پروردگارش حجت و بیان دارد و همواره جز به عدل و داد رفتار نکرده است و هر صاحب حقی منصف است، بنابراین هر کس تسلیم حضرت علی (ع) شود، اهل نجات و هر کس با او به مخالفت برخیزد، هلاک خواهد شد"[۱].
هر چند سخنان این سردار شجاع و دیگر یاران باوفای سپاه علی (ع) اثری در روحیه آن قوم نادان و بی‌خرد که پرچم مخالفت برافراشته بودند، نگذاشت و آنها بر مخالفت خود پافشاری کردند و حضرت را به پذیرش حکمیت مجبور ساختند، اما او و سایر همرزمان امام شناس به وظیفه اسلامی خود عمل کرد و از راه و رسم امام خود پیروی نمود.[۲]
جستارهای وابسته
- بنی‌ربیعه (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ ر. ک: وقعة صفین، ص۴۸۴.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۱۶۱-۱۱۶۲.