اخلاق بندگی
مقدمه
اخلاق بندگی حوزۀ ارزشها یا هنجارها و ناهنجاریهایی است که حاکم بر روابط انسان با خداوند است. ارزشهایی مانند ایمان، اخلاص، تسلیم، رضا، توبه، استغفار، انابه، توکل، خشوع، خضوع و تضرع، خوف و رجا، ذکر، شکر، تقوا و ورع، از این قبیل هستند.
برخی از ارزشهای اخلاقی در حوزه اخلاق بندگی عبارتاند از: ایمان، حظّ قلبی است که با تذکر، تفکر، انس و خلوت با خداوند حاصل میگردد و انسان برای رهایی از تصرف شیطان، باید با رساندن ایمان به قلب، قلب را الهی کند؛ چنانکه بر اساس آیات قرآن مؤمنان بدان جهت که خداوند متولی ظاهر و باطن آنان است[۱]، از تصرفات شیطانی خالص و در رحمت الهی قرار دارند و خداوند آنان را از همه مراتب تاریکی به نور مطلق رهنمون میسازد[۲].
تقوا، عبارت است از حفظ نفس از مخالفت اوامر و نواهی حق و متابعت رضای او[۳]. با این حال در مواد متعددی در حفظ بلیغ و نگاهداری کامل نفس از وقوع در حرامها با ترک مشتبهات به کار رفته است[۴]. انسان باید پیوسته مراقب اعمال و رفتار خود بوده و اعضاء و جوارح خود را کنترل نماید تا خصال پست حیوانی در آن نفوذ ننماید و قلبش متمایل به هوی و هوس و مجذوب جلوههای پست حیوانی نگردد[۵]. توکل، به معنای اعتماد و اطمینان به خداوند قادر متعال و سپردن کارها به او و از او یاری خواستن است[۶]. اخلاص، به معنای مغشوش نبودن نیت و خالص انجام دادن کارها است[۷]. خلوص عمل از تصرف شیطان که مقدمه اخلاص است در صورتی حاصل میگردد که تمام رفتار انسان در جهت خداخواهی باشد، هرچند مصداق کامل چنین اخلاصی تنها در انسان کامل و اولیای خالص امکانپذیر است[۸].
یکی از مهمترین عوامل در زمینه تزکیه نفس و تهذیب اخلاق، ذکر است؛ ذکر به معنای یاد در مقابل غفلت است و دارای گستره وسیعی است از جمله، غفلت از خدا، غفلت از وظیفه و مسئولیت، غفلت از عالم قبر و غفلت از محاسبه اعمال[۹].
منابع
پانویس
- ↑ سوره بقره، آیه ۲۵۷.
- ↑ امام خمینی، آداب الصلاة، ص۲۲۶.
- ↑ ر.ک: حسینی بهشتی، سید محمد، شناخت اسلام، ص۲۹۲؛ امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۰۶.
- ↑ امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۰۶.
- ↑ ر.ک: خامنهای حسینی، سید علی، ۲۸/۵/۱۳۸۴.
- ↑ امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۱۴.
- ↑ خامنهای حسینی، سید علی، ۴/۱۲/۱۳۷۱.
- ↑ امام خمینی، آداب الصلاة، ص۲۰-۲۱.
- ↑ گرامی، علی، مقاله «اخلاق»، مقالاتی از اندیشهنامه انقلاب اسلامی، ص ۶۱.