خزیمیه
مقدمه
خزیمیه نام یکی از منزل‌گاه‌های بین راه مکّه و کوفه (نزدیک کوفه) که امام حسین (ع) در سفر به سوی عراق، یک شبانه روز در آنجا ماند. این نام، منسوب به “خزیمه بن خازم” است و برای کسی که از کوفه به مکّه رود، پس از منزل “زرود” قرار دارد[۱]. در آن محلّ، چاه‌ها و آب‌ها و درختان و منازلی بوده است. در همانجا و همان شب بود که زینب کبری (ع) بیرون از خیمه‌ها صدای هاتفی را شنید که دو بیت شعر خواند، مضمونش این بود که این کاروان به سوی مرگ می‌‌رود. امام حسین (ع) در پاسخ خواهرش فرمود: «يَا أُخْتَاهْ كُلُّ مَا قَضَى اللَّهُ فَهُوَ كَائِنٌ»[۲]. خداوند هر چه را مقدر فرموده است، خواهد شد[۳].
منابع
پانویس
- ↑ مقتل الحسین، مقرم، ص ۲۰۷.
- ↑ الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص ۶۵ به نقل از مقتل خوارزمی.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۷۳.