تسلیم در فقه اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۳ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

استسلام: تسلیم شدن.

استسلام نسبت به سه چیز است:

۱. جان: تسلیم شدن انسان در برابر متجاوزی که قصد کشتن او را دارد، جایز نیست؛ بلکه در صورت توانایی، باید دفاع و گر نه فرار کند.[۱] تسلیم شدن، در صورت توقّف حفظ جان بر آن، واجب است.[۲]

۲. عِرض: دفع مهاجمی که قصد هتک عِرض به مثل زنا، لواط و یا کمتر از آن را دارد، در حدّ توان واجب است. در صورت عدم توانایی، واجب است فرار کند. استسلام جز در صورت عدم امکان فرار و در خطر قرار گرفتن جان، جایز نیست.[۳]

۳. مال: تسلیم شدن انسان در برابر مهاجمی که قصد تعرّض به مال او را دارد، با دادن مال به وی جایز، بلکه در صورت بیم جان، واجب است.[۴] البته اگر حفظ آن مال بر انسان واجب باشد، درصورت ایمن بودن بر جان خود استسلام جایز نیست و دفاع واجب است[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. جواهر الکلام، ج ۴۱، ص۶۵۲
  2. مهذب الاحکام، ج ۲۸، ص۱۶۲
  3. جواهر الکلام، ج ۴۱، ص۶۵۲ ـ ۶۵۳
  4. مهذب الاحکام، ج ۲۸، ص۱۶۲
  5. اسس الحدود و التعزیرات، ص۴۵۸.
  6. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۴۴۲ - ۴۴۳.