غری
غری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: غری در حدیث - غری در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبطغری یکی از نام‌های نجف است. غریّ و غریّین به معنای زیباروی یا بنای زیبا، یا آلوده به خون است[۱].
مقدمه
در تاریخ آمده که منذر بن امرء القیس حاکم حیره، در حال مستی دو ندیم خویش را کشت و چون به هوش آمد، دستور داد بر سر قبر آن دو دو گنبد یا مناره بسازند و داستان مفصّلی دارد.[۲] این منطقه در پشت کوفه قرار داشته و پیکر مطهر امیر المؤمنین(ع) را هم پس از شهادت در آن منطقه به خاک سپردند.[۳] ازاین‌رو به نجف، غریّ هم گفته می‌شد و کتاب‌هایی همچون «شعراء الغریّ» یا «فرحة الغریّ» منسوب به آن است. اهل نجف و ساکنان نجف را به همین جهت «غروی» می‌گویند. تواریخ از کشف محل قبر مخفی حضرت علی(ع) در زمان هارون عباسی خبر می‌دهند که وقتی او به طرف غریّین و ثویّه برای شکار رفته بود، از تجمّع و پناه بردن آهوان به تپه‌ای شگفت‌زده شد. یکی از پیرمردان بنی اسد را آوردند و ماجرا را پرسیدند، وی گفت قبر امیر المؤمنین(ع) در آن منطقه قرار دارد.[۴] سیّد بن طاووس کتابی دارد به نام «فرحة الغریّ» که به موضوع تعیین قبر علی بن ابی طالب(ع) پرداخته است[۵].
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۴۵.
- ↑ مروج الذهب، ج ۳ ص۳۲۰
- ↑ معجم البلدان، ج ۳ ص۷۹۰، شرح ابن ابی الحدید، ج ۱ ص۱۶
- ↑ ارشاد مفید، ج ۱ ص۲۶، مفاتیح الجنان، فصل زیارت امیر المؤمنین
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۴۵.