نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۹ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۵۹ توسط Bahmani(بحث | مشارکت‌ها)
علم امام در آینه حکمت متعالیه عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی دیدگاه حکمت متعالیه با رویکردی تطبیقی و با بهره‌گیری از روش توصیفی ـ تحلیلی می‌پردازد. این مقالهٔ ۱۴ صفحه‌ای به قلم زهرا خطیبی و اعلا تورانی نگاشته شده و در دوفصلنامه حکمت صدرایی (شماره ۲، بهار و تابستان ۱۳۹۵) انتشار یافته است.[۱]
چکیدهٔ مقاله
نویسندگان در چکیده مقاله می‌نویسند: «علم امام(ع) بارزترین صفتی است که از دیرباز در امام‌شناسی مورد توجه عالمان و متفکران اسلامی بوده است. اندیشمندان شیعی این ویژگی را از شروط بنیادین امامت دانسته و در رویارویی با دیگر گروه‌های اسلامی بر آن تأکید کرده‌اند».
نویسندگان در ادامه می‌نویسند: «مطالعه درباره این موضوع همواره با نگرش‌ها و رویکردهای فکری مختلفی مواجه بوده و بروز اختلافاتی را در مقدار و چگونگی علم امام(ع) موجب شده است. این تحقیق، با رویکردی تطبیقی و با بهره‌گیری از روش توصیفی ـ تحلیلی، دیدگاه حکمت متعالیه را دراین‌باره بررسی می‌کند. بر اساس نتایج این پژوهش، حکمت متعالیه بر تقیّد علم امام(ع) به ذاتی نبودن و افاضه از جانب خداوند متعال و نیز بر عدم احاطه علم ایشان نسبت به کنه ذات و صفات ذاتی خداوند متعال اذعان دارد. همچنین، هر آنچه حکمت متعالیه درباره علم گسترده امام به همه موضوعات و حقایق بیان می‌دارد، به قوس نزولی و وجود نوری امام(ع) برگشت می‌کند نه به وجود عنصری و قوس صعودی ایشان»[۱]
اعلا تورانی
آقای دکتر اعلا تورانی، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری فلسفه به اتمام رساند. عضویت در هیئت علمی دانشگاه الزهرا[۲] و عضویت در انجمن فلسفی ملاصدرا از جمله فعالیت‌های وی است.[۳] او علاوه بر تدریس دروس دانشگاهی به مشاوره و راهنمایی پایان‌نامه‌های دانشجویان نیز مشغول است و تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «خدا از دیدگاه صدرالمتألهین و پل تیلیش»،[۴]«رابطه سعادت و سیاست از دیدگاه فارابی»، «علم امام در آينه حكمت متعاليه»، «نقش قوه خیال در پدیده وحی از دیدگاه فارابی و ملاصدرا» و «پلورالیسم و وحی از منظر صدرالمتألهین شیرازی و پل تیلیش» برخی از این آثار است.[۵]
