حفص بن غیاث بن طلق عنبری نخعی کوفی ازدی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام باقر است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوعمر حفص بن غیاث بن طلق عنبری نخعی کوفی ازدی اهل کوفه بود و در سال ۱۱۷ هـ دیده به جهان گشود. از اصحاب و یاران امام باقر، امام صادق و امام کاظم(ع) به شمار می‌‌رفت و از این بزرگواران روایت نموده است. وی همچنین از افرادی چون عاصم احول، هشام بن عروه، ابن جریج و اعمش روایت کرده است. حفص از فقیهان مورد اعتماد و از حافظان حدیث بود و در حدود سه ـ چهار هزار حدیث از حفظ روایت می‌‌کرد. بیشتر ارباب رجال او را عامی مذهب دانسته‌اند، اما برخی متأخران گفته‌اند که ایشان در باطن شیعه بود و از باب تقیه، اظهار تشیع نمی‌کرد. افرادی چون فرزندش عمر بن حفص، ابن ابی شیبه، سفیان بن وکیع و دورقی از او روایت نموده‌اند. وی قضاوت شهر بغداد را در زمان هارون الرشید بر عهده داشت و سپس قضاوت شهر کوفه را پذیرفت. کتاب الحدیث که مشتمل بر ۱۷۰ حدیث است، اثر اوست. ایشان سرانجام در سال ۱۹۴ هـ در کوفه درگذشت. برخی زمان وفات او را سال‌های ۱۹۵ و۱۹۶هـ نیز آورده‌اند. لازم به ذکر است از آنجا که حفص در سال ۱۱۷هـ به دنیا آمده، احتساب او از اصحاب امام باقر(ع)ممکن نیست و هیچ یک از روایات حفص هم از امام باقر(ع) نقل نشده است. اسماعیل پاشا به اشتباه دو کتاب حفص بن عمر را به حفص بن غیاث نسبت داده است.

منابع

1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱