شهاب بن عبدربه بن ابی‌میمون اسدی صیرفی کوفی
آشنایی اجمالی
شهاب بن عبدربه بن ابی میمون اسدی صیرفی کوفی مولای بنی نصر بن قعین، از قبیله بنی اسد[۱] و صحابی امام باقر[۲] و امام صادق(ع)[۳] بود و از آن دو امام،[۴] امام کاظم(ع)[۵] و ولید بن صبیح[۶] روایت کرده است. راویان او عبارت‌اند از: صالح بن رزین محمد بن فضیل حسن بن محبوب ابوجمیلة بن صالح و نوح بن شعیب.[۷] نجاشی ضمن توثیق وی ذیل ترجمه فرزند برادرش، او را ثروتمند توصیف می‌‌کند و می‌‌گوید که کتابی دارد و ابن ابی عمیر آن را نقل کرده است.[۸] شیخ طوسی از کتاب او تعبیر به اصل، و دیگران تعبیر به کتاب الحدیث کرده اند[۹].[۱۰]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال النجاشی ۱/۴۳۶.
- ↑ رجال ابن داوود ۱۸۴.
- ↑ رجال الطوسی ۲۱۸.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۴۳۶.
- ↑ جامع الرواة ۱/۴۰۲.
- ↑ معجم رجال الحدیث ۹/۴۵.
- ↑ جامع الرواة ۱/۴۰۲ معجم رجال الحدیث ۹/۴۵ هدایة المحدثین ۸۰.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۱۱۳ و۴۳۶.
- ↑ الفهرست (طوسی) ۸۳ الذریعه ۶/۲۳۸.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۹۷.