شهاب بن عبدربه بن ابی‌میمون اسدی صیرفی کوفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

آشنایی اجمالی

شهاب بن عبدربه بن ابی میمون اسدی صیرفی کوفی مولای بنی نصر بن قعین، از قبیله بنی اسد[۱] و صحابی امام باقر[۲] و امام صادق(ع)[۳] بود و از آن دو امام،[۴] امام کاظم(ع)[۵] و ولید بن صبیح[۶] روایت کرده است. راویان او عبارت‌اند از: صالح بن رزین محمد بن فضیل حسن بن محبوب ابوجمیلة بن صالح و نوح بن شعیب.[۷] نجاشی ضمن توثیق وی ذیل ترجمه فرزند برادرش، او را ثروتمند توصیف می‌‌کند و می‌‌گوید که کتابی دارد و ابن ابی عمیر آن را نقل کرده است.[۸] شیخ طوسی از کتاب او تعبیر به اصل، و دیگران تعبیر به کتاب الحدیث کرده اند[۹].[۱۰]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی ۱/۴۳۶.
  2. رجال ابن داوود ۱۸۴.
  3. رجال الطوسی ۲۱۸.
  4. رجال النجاشی ۱/۴۳۶.
  5. جامع الرواة ۱/۴۰۲.
  6. معجم رجال الحدیث ۹/۴۵.
  7. جامع الرواة ۱/۴۰۲ معجم رجال الحدیث ۹/۴۵ هدایة المحدثین ۸۰.
  8. رجال النجاشی ۱/۱۱۳ و۴۳۶.
  9. الفهرست (طوسی) ۸۳ الذریعه ۶/۲۳۸.
  10. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۳۹۷.