محمد بن حسن بن ابی ساره رؤاسی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۱ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آشنایی اجمالی

ابوجعفر محمد بن حسن بن ابی ساره رواسی نیلی انصاری کوفی در اصل کوفی[۱] و از موالی محمد بن کعب قرظی بود. مدتی در نیل، بغداد و بصره نیز سکونت داشت.[۲] او از اصحاب امام باقر و امام صادق S[۳] و راوی از آن دو امام همام بوده است.[۴] وی از استادانی چون ابوعمرو،[۵] عیسی بن عمرو و أعمش بهره علمی برد و شاگردانی همچون کسائی و فراء داشت.[۶]

رواسی را فردی نحوی، لغوی،[۷] شاعر،[۸] ادیب، قاری،[۹] محدثی ثقه[۱۰] و در شمار دانشمندان امامیه ذکر کرده‌اند.[۱۱] وی مردی صالح و دانشمند، از خانواده‌ای فرهنگی و اهل ادب بود.[۱۲]

به سبب آنکه سر بزرگی داشت به رواسی شهرت یافت. او در بین کوفیان از اولین کسانی بود که در موضوع نحو کتاب تألیف کرد.[۱۳] ثعلب، رواسی را استاد قاریان قرآن توصیف کرده است.[۱۴] وی سرانجام در حدود ۱۷۰ه‍ یا بین سال‌های ۱۷۳ تا ۱۹۳ه‍ در عهد هارون درگذشت.[۱۵]

آثار او عبارت‌اند از: «الفیصل»، «معانی القرآن»، «التصغیر»، «الوقف و الابتداء الکبیر»، «الوقف و الابتداءالصغیر»[۱۶]، «کتاب الهمز»، «اعراب القرآن» [۱۷] «الافراد و الجمع»[۱۸] «غریب القرآن»، [۱۹] «کتاب القرائة»[۲۰] و شعر[۲۱].[۲۲]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال النجاشی ۲/۲۰۰.
  2. معجم الادباء ۱۸/۱۲۲ و ۱۳۳.
  3. رجال الطوسی ۱۳۵ و ۲۸۴.
  4. رجال النجاشی ۲/۲۰۰.
  5. غایة النهایه ۱/۱۱۶.
  6. معجم الادباء ۱۸/۱۲۲.
  7. غایة النهایه ۲/۱۱۶.
  8. روضات الجنات ۷/۲۶۴.
  9. خلاصة الاقوال ۱۵۳.
  10. رجال النجاشی ۲/۲۰۱ الوجیزه ۵۲.
  11. اعیان الشیعه ۹/۱۴۰ رجال النجاشی ۲/۲۰۰.
  12. جامع الرواة ۲/۸۹.
  13. معجم الادباء ۱۸/۱۲۱.
  14. غایة النهایه ۲/۱۱۶.
  15. هدیة العارفین ۲/۷.
  16. الفهرست (الندیم) /۷۱.
  17. رجال النجاشی ۲/۲۰۱.
  18. الذریعه ۲/۲۵۸.
  19. الذریعه ۱۶/۴۹.
  20. الذریعه ۱۷/۵۳.
  21. معجم المؤلفین ۹/۱۹۱.
  22. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۶۹۹ -۷۰۰.