فارس بن حاتم بن ماهویه قزوینی
آشنایی اجمالی
فارس بن حاتم بن ماهویه قزوینی، معروف به ابن ماهویه از اصحاب امام رضا[۱] و امام هادی(ع)[۲] بود و در محله عسکر سامرا می‌‌زیست.[۳] گفته شده که او در این مکان حبس بوده است.[۴] وی از جمله محدثانی است که بسیار اندک روایت نقل کرده و روایات منقوله وی ضعیف است.[۵] رجال‌نویسان وی را فردی غالی، ملعون[۶] و بدعت گذار در دین، دروغگو و فاسق و فاجر دانسته‌اند. به گفته کشّی، ابن ماهویه و جمعی دیگر از راویان دروغگو بوده و مورد لعن و نفرین امام هادی(ع) قرار گرفته‌اند و حتی امام دستور قتل وی را صادر فرموده و برای قاتل وی بهشت را ضمانت کرده بود. وی سرانجام نیز به جزای عمل خود رسید.[۷]تاریخ کشته شدن وی دقیقاً معلوم نیست، ولی پیش از ۲۵۴هـ بوده است. او دارای آثار و تألیفاتی بوده که از آن جمله است: التفصیل عدد الائمّه(ع) و الردّ علی الاسماعیلیه.[۸].[۹]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
