محمد بن حسین بن ابیخطاب همدانی
آشنایی اجمالی
ابوجعفر محمد بن حسین بن ابیالخطاب زید زیات همدانی کوفی اهل کوفه و در شمار اصحاب امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکری S بود.[۱] زیّات از جعفر بن بشیر، محمد بن سنان و دیگران حدیث نقل کرده و علمای رجال او را اهل علم، ثقه و عادل دانستهاند.[۲] کسانی چون محمد بن حسن صفار، محمد بن علی بن محبوب و احمد بن ادریس از او روایت نقل کردهاند.[۳] نجاشی ابوجعفر را کثیرالروایه و از بزرگان شیعه و از جمله کسانی میداند که میتوان به روایات او استناد کرد و مرگش را به سال ۲۶۲ه دانسته است. آثار او عبارتاند از: التوحید المعرفة و البداء الرّد علی اهل القدر الامامه اللؤلؤه وصایا الائمه S و النوادر که محمد بن حسین آن را روایت کرده است[۴].[۵]
جستارهای وابسته
- ابوالخطاب (جد)
- حسین بن ابیالخطاب (پدر)
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱