علی بن اسباط مقری کوفی
مقدمه
از اهالی کوفه و مکنی به ابوالحسن، از یاران امام رضا (ع) و امام جواد (ع) بود. مقرّی از رجال ادیب و با فضیلتی بود که از خود آثاری چون کتاب دلائل را بر جا گذاشته است. توجه و تسلط او بر علم قرائت سبب گردید که او را مقرّی بنامند و به این نام مشهور گردد. او در ابتدا به فرقه فطحیه بود و چون بین او و علی بن مهزیار مکاتباتی در این باره پیش آمد، از فکر خود برگشت[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۲۶۰-۲۶۱.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۵۱۱.