حنان بن سدیر صیرفی در معارف و سیره رضوی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۲ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۰ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آشنایی اجمالی

از راویان و اصحاب امام رضا (ع) بود. حنان می‌گوید: «به امام رضا (ع) عرض کردم: یا ابن رسول الله (ع)! آیا ممکن است امامی بدون فرزند و جانشین باشد؟ امام (ع) فرمودند: خیر. بدان که برای من تنها یک فرزند خواهد بود و خداوند از ذرّیه او، فرزندان زیادی را بوجود خواهد آورد[۱].[۲]

حنان بن سدید در راویان امام رضا در مسندالرضا

او از ثقات اهل حدیث بوده و همگان وی را قبول دارند، حنان از حضرت صادق و امام کاظم و امام رضا(ع) روایت می‌کند، او از واقفه بود و در کوفه اقامت داشت، شیخ در رجال خود او را از اصحاب حضرت کاظم(ع) ذکر می‌کند و در فهرست گوید: او از ثقات است و کتابی هم تألیف کرده است و آن کتاب را حسن بن محبوب از وی روایت می‌کند.

نجاشی نیز او را در رجال خود آورده و گفته: حنان بن سدیر بن حکیم بن صهیب ابوالفضل صیرفی از محدثان اهل کوفه می‌باشد، او کتابی در وصف بهشت و دوزخ تألیف کرده که اسماعیل بن مهران از وی روایت می‌کند، و او عمری طولانی کرد و در بازار بزازان کوفه اقامت داشت، کشی نیز او را در رجال خود از واقفیه دانسته و گوید او امام صادق را درک کرد ولی زمان امام جواد را درک نکرده است.

ابن حجر گوید: حنان به تخفیف نون از اهل کوفه است، او از پدرش و عمرو بن قیس ملائی و غیر آنها روایت می‌کند، و از وی عباد بن یعقوب و محمد بن ثواب هنائی روایت کرده‌اند، او یک حدیث منکری از طریق فاطمه از پدرش روایت کرده که رسول خدا(ص) فرمودند: هرکس شربتی بنوشد و از آن لذت ببرد خداوند چهل روز نماز او را قبول نمی‌کند، دارقطنی گوید: او از مشایخ شیعه می‌باشد.

او از امام رضا(ع) فقط یک حدیث نقل کرده، او می‌گوید: از امام رضا(ع) سؤال کردم آیا ممکن است امامی فرزند نداشته باشد؟ فرمود من یک فرزند بیشتر نخواهم داشت ولی از همان فرزند خداوند فرزندان زیادی خواهد آورد.[۳]

منابع

پانویس

  1. اثبات الهداة، ج۶، ص۱۵۴؛ بحار الانوار، ج۴۹، ص۲۲۱.
  2. محمدی، حسین، رضانامه ص ۲۵۸.
  3. عطاردی قوچانی، عزیزالله، راویان امام رضا در مسند الرضا، ص 152.