وظیفه شیعیان در هنگام شورش سفیانی چیست؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۲۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

الگو:پرسش غیرنهایی

وظیفه شیعیان در هنگام شورش سفیانی چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل اصلیمهدویت

وظیفه شیعیان در هنگام شورش سفیانی چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

محمد باقری‌زاده اشعری
آقای محمد باقری‌زاده اشعری، در کتاب «از امام مهدی بیشتر بدانیم» در این‌باره گفته است:
«امام باقر (ع) درباره چگونگی رو به رو شدن با شورش سفیانی می‌فرماید: سفیانی در بدبختی دشمنانتان، بس است و او از نشانه‌های [پیروزی] شماست. افزون بر این، آن تبهکار که خروج کند، شما یک یا دو ماه پس از خروج او بدون هیچ بیم و سختی‌ای می‌مانید تا آن که مردم فراوانی غیر از شما را می‌کشد... مردان شما، خود را از او پنهان کنند که خشم و شرارت او فقط متوجه شیعیان ماست؛ اما زنان واهمه‌ای ندارند، إن شاءالله تعالی.
هر یک از شما که بخواهد بیرون رود، به مدینه یا مکه یا یکی از شهرها برود. شما را با مدینه چه کار که لشکر آن تبهکار، آهنگ آن جا را می‌کند؟ اما به مکه بروید که جایگاه گِرد آمدن شماست و فتنه سفیانی به اندازه بارداری یک زن –یعنی نُه ماه- طول می‌کشد و اگر خدا بخواهد، از آن بیشتر نمی‌شود[۱]
در حدیثی دیگر، امام صادق (ع) به سدیر فرموده است: ای سدیر! در خانه‌ات بنشین و بیرون نیا و تا آن گاه که اوضاع آرام است، آرام بمان و چون خبر رسید که سفیانی خروج کرده است، به سوی ما حرکت کن، حتی اگر با پای پیاده بیایی[۲][۳]»[۴].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. الغیبة، نعمانی، ص ۳۰۰، ح ۳.
  2. بحار الأنوار: ج ۵۲، ص ۲۷۰، ح ۱۶۷.
  3. ر.ک: محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج ۷، ص ۹۹–۱۰۷.
  4. باقری‌زاده اشعری، محمد، از امام مهدی بیشتر بدانیم، ص۷۸، ۷۹.