بنی قمیر بن حبشیه

نسب این قوم

این طایفه قحطانی^[۱] -که از افراد آن با نسبت «القمیری» (با ضم «قاف» و فتح «میم» و به نقلی فتح «قاف» و کسر «میم») یاد شده است-^[۲]، از شعب قبیله خزاعه و از شاخه‌های قبیله بزرگ ازد هستند که نسب از قمیر بن حُبشیة بن سلول بن کعب بن عمرو بن ربیعة بن حارثة بن عامر بن حارثة بن إمریءالقیس بن ثَعلبة بن مازن بن ازد می‌برند^[۳]. مادر قمیر بن حبشیه را زنی از قبیله خزاعه به نام محض بنت عمرو بن سعد بن کعب بن عمرو بن ربیعة بن حارثه گفته‌اند^[۴]. قمیر از همسر خزاعیه خود حشیة بنت جبر بن عدی بن سلول^[۵]، پسرانی به اسامی عبداللّه، عبد مناف و عبد العزى داشت^[۶] که طایفه بنی قمیر بن حبشیّه بر پایه آنان و فرزندانشان شکل گرفت. این طایفه نیز، چونان دیگر فرزندان رَبیعه و أَفصی پسران حارثة بن عمرو بن عامر^[۷]، بواسطه سکونت در تهامه و عدم همراهی با سایر تیره‌های ازد که به قصد سکونت در شام، به آن سو حرکت کرده بودند، در کنار قبایل منتسب به ایشان یعنی: کعب، فتح، سعد، عوف و عدىّ فرزندان عمرو بن ربیعة بن حارثة بن عمرو بن عامر همراه با أسلم و ملکان دو فرزند افصی بن حارثة بن عمرو بن عامر، بواسطه این جدایی (تخزّع) و سکونت در تهامه، جملگی «خزاعی» خوانده شده‌اند^[۸].^[۹]

منابع

حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت

پانویس

↑ قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ص۴۰۲؛ عمر رضا کحّاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۹۶۶. برخی علما، آنان را در شمار طوایف مضری (از قبایل عدنانی) و از فرزندان قمیر بن حبشیة بن سلول بن کعب بن عمرو بن عامر بن لحىّ بن قُمعَة بن الیاس بن مضر بن نِزِار بن مَعدِ بن عَدنان گفته‌اند. (ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۳۵-۲۳۶)
↑ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الأنساب، ج۳، ص۵۵.
↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۲، ص۴۴۱؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الأنساب، ج۳، ص۵۵؛ عوتبی صحاری، الأنساب، ج‌۲، ص۵۸۷؛ نویری، نهایه الارب فی فنون الادب، ج۲، ص۳۱۸. نیز ر.ک: ابن درید، الاشتقاق، ص۴۶۹.
↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۲، ص۴۴۱.
↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۲، ص۴۴۱.
↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۴۴۱؛ ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۳۵.
↑ ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۴۳۹؛ قلقشندی، نهایه الارب فی معرفة الانساب العرب، ص۲۴۴.
↑ فاسی، شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، ج‌۲، ص۷۶. نیز ر.ک: ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۲، ص۴۵۶؛ ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۴۰؛ ابن عبد البر، الانباه علی قبائل الرواة، ص۸۴.
↑ حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.

[1] قلقشندی، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب، ص۴۰۲؛ عمر رضا کحّاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۹۶۶. برخی علما، آنان را در شمار طوایف مضری (از قبایل عدنانی) و از فرزندان قمیر بن حبشیة بن سلول بن کعب بن عمرو بن عامر بن لحىّ بن قُمعَة بن الیاس بن مضر بن نِزِار بن مَعدِ بن عَدنان گفته‌اند. (ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۳۵-۲۳۶)

[2] ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الأنساب، ج۳، ص۵۵.

[3] ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۲، ص۴۴۱؛ ابن اثیر، اللباب فی تهذیب الأنساب، ج۳، ص۵۵؛ عوتبی صحاری، الأنساب، ج‌۲، ص۵۸۷؛ نویری، نهایه الارب فی فنون الادب، ج۲، ص۳۱۸. نیز ر.ک: ابن درید، الاشتقاق، ص۴۶۹.

[4] ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۲، ص۴۴۱.

[5] ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۲، ص۴۴۱.

[6] ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۴۴۱؛ ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۳۵.

[7] ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۲، ص۴۳۹؛ قلقشندی، نهایه الارب فی معرفة الانساب العرب، ص۲۴۴.

[8] فاسی، شفاء الغرام بأخبار البلد الحرام، ج‌۲، ص۷۶. نیز ر.ک: ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج‌۲، ص۴۵۶؛ ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۴۰؛ ابن عبد البر، الانباه علی قبائل الرواة، ص۸۴.

[9] حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]