ابان بن عثمان بن عفان

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

ابان بن عثمان بن عفان اموی قرشی [تهذيب الكمال] در سال ۲۰ هجری در مدینه متولد شد. پدرش عثمان بن عفان خلیفه سوم و مادرش ام عمرو بنت جندب دوسیه بود [سير أعلام النبلاء].

وی در مدینه به تحصیل علم پرداخت و از پدرش عثمان بن عفان و زید بن ثابت روایت نقل کرد [تهذيب الكمال]. افرادی مانند عمرو بن دینار، زهری، ابوالزناد، داود بن سنان مدنی، ریاح بن عبیده، زبیر ابو مخلد، سعد بن عمار، ضمره بن سعید مازنی، عامر بن سعد بن ابی وقاص و عبدالله بن ابی بکر بن محمد بن عمرو بن حزم از او روایت نقل کردند [الطبقات الكبرى].

او در سال ۷۵ هجری از سوی عبدالملک بن مروان به امارت مدینه منصوب شد و تا سال ۸۲ هجری در این منصب باقی ماند [الطبقات الكبرى]. در اواخر عمر به بیماری فالج مبتلا شد، به طوری که در مدینه ضرب المثل شد: "مانند فالج ابان" [تهذيب الكمال].

سرانجام در سال ۱۰۵ هجری در مدینه درگذشت و از او فرزندانی به نام‌های سعید، عمر اکبر، عبدالرحمن، ام سعید، عمر اصغر و مروان باقی ماند [تهذيب الكمال].

منابع

پانویس