بحث:رابطه علم غیب معصوم با اجتباء الهی چیست؟ (پرسش)

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
  1. محاسن التأویل، محمد جمال‌الدین قاسمی، ج۶، ص۱۴۷.
  2. ارشاد العقل السلیم الی مزایا الکتاب الکریم "تفسیر ابو سعود"، محمد ابومسعود عمادی، ج۴، ص۲۵۳-۲۵۴.
  3. قرآن و برهان دلالت بر درستی علم تعبیر دارند. از قرآن، همین آیات بر صحت این علم صریحاً دلالت می‌کنند. اما برهان: خداوند ذات نفس ناطقه انسان را به گونه‌ای آفریده است که توان صعود به عالم افلاک و مطالعه لوح محفوظ را دارد، تنها مانع برای ترقی نفس اشتغالات امور مادی است. وقتی روح از این اشتغالات رهایی یابد و بر حالی از حالات آثار مخصوص خودش برای عالم خیال واقع شود، در این صورت معبّر با این آثار خیالیه قادر به ادراکات عقلیه خواهد بود؛مفاتیح الغیب، ج۱۸، ص۴۵۴.
  4. گستره علم غیب از دیدگاه ادیان ابراهیمی؛ ص: ۱۷۶.