بحث:رابطه علم غیب معصوم با اجتباء الهی چیست؟ (پرسش)
پاسخ نخست
آیت‌الله علی اکبر بن محمد امین لاری در مقاله «فی کیفیة علم الإمام و منابع ذلک العلم» در این‌باره گفته است:
- «تفسیرِ ظاهر آن این است که نمی‌باشد خداوند که مطلع بگرداند شما را به علم غیب، ولکن خداوند اختیار می‌کند و برمی‌گزیند از میان رسولانش هر که بخواهد و علم غیب تعلیم او می‌کند، که ظاهر آیه شریفه این است که علم غیب خاصّه ختمی مآب(ص) است. و امّا در تأویل، پس مراد آن است که مجتبی از رسول، علی(ع) است. شاهد صریح و صحیح بر این، فقره زیارت جامع است که خطاب به همه ائمه(ع) است: « اصْطَفَاكُمْ بِعِلْمِهِ وَ ارْتَضَاكُمْ لِغَيْبِه»[۱] که در کتاب خرایج و جرایح، حدیثی از حضرت رضا(ع) روایت می‌کند در مقصود و معنی آیه شریفه که فرمودند: « فَرَسُولُ اللَّهِ عِنْدَ اللَّهِ مُرْتَضًى وَ نَحْنُ وَرَثَةُ ذَلِكَ الرَّسُولِ الَّذِي أَطْلَعَهُ اللَّهُ عَلَى مَا شَاءَ مِنْ غَيْبِهِ فَعَلِمْنَا مَا كَانَ وَ مَا يَكُونُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة»[۲] يعنى پس رسول الله(ص) مرتضی و مجتبی و برگزیده و مختار است نزد حق تعالی و ما ورثه این رسولیم، آن‌چنان رسولی که اطلاع داده است خدا آن رسول را بر آنچه بخواهد از علم غیب خدا، پس ما که ورثه رسولیم، تعلیم داد ما را علم ماکان و مایکون، تا روز قیامت. و ایضاً وارد شده در اخبار کثیره«إِنَّ رَسُولَ اللهِ (ص) مِمَّنِ ارتَضی لِغَیبِهِ وَ کُلُّ عِلمٍ کانَ لِرَسُولِ اللهِ (ص) فَإنَّه وَصَلَ إِلَینا»[۳] اقوی شاهد بر اینکه اخبار به غیب دادن ائمه از حد و حصر بیرون است. و جمیع کتب علامه مجلسی، فارسی و عربی آن، از این احادیث مملو و مشحون است. پس روا نیست بر مؤمن و منصف دین‌دار که انکار چنین امر بَیّن و آشکار نماید»[۴].
پاسخ های دیگر
| 1. حجت الاسلام و المسلمین موسوی؛ |
|---|
 حجت الاسلام و المسلمین موسوی، در کتاب «گستره علم غیب از دیدگاه ادیان ابراهیمی» در این‌باره گفته است:
|
| 2. خانم دکتر رضاداد (استاد دانشگاه فرهنگیان). |
|---|
|
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ زیارت جامعه، الفقيه، ج٢، ص۶۰۹؛ بحارالانوار، ج۹۹، ص۱۲۷، باب۵۰۸.
- ↑ بحارالانوار، ج۶۴، ص۲۸۱، باب۱۴
- ↑ اصول الکافی، ج۱، ص۲۵۹، باب نادر فیه ذکر الغیب، با تفاوت در عبارات
- ↑ فی کیفیة علم الإمام و منابع ذلک العلم، ص۲۵۸.
- ↑ محاسن التأویل، محمد جمال‌الدین قاسمی، ج۶، ص۱۴۷.
- ↑ ارشاد العقل السلیم الی مزایا الکتاب الکریم "تفسیر ابو سعود"، محمد ابومسعود عمادی، ج۴، ص۲۵۳-۲۵۴.
- ↑ قرآن و برهان دلالت بر درستی علم تعبیر دارند. از قرآن، همین آیات بر صحت این علم صریحاً دلالت می‌کنند. اما برهان: خداوند ذات نفس ناطقه انسان را به گونه‌ای آفریده است که توان صعود به عالم افلاک و مطالعه لوح محفوظ را دارد، تنها مانع برای ترقی نفس اشتغالات امور مادی است. وقتی روح از این اشتغالات رهایی یابد و بر حالی از حالات آثار مخصوص خودش برای عالم خیال واقع شود، در این صورت معبّر با این آثار خیالیه قادر به ادراکات عقلیه خواهد بود؛مفاتیح الغیب، ج۱۸، ص۴۵۴.
- ↑ گستره علم غیب از دیدگاه ادیان ابراهیمی؛ ص: ۱۷۶.
- ↑ و بدین گونه پروردگارت تو را برمی‌گزیند و به تو از (دانش) خوابگزاری می‌آموزد و نعمت خویش را بر تو و بر خاندان یعقوب تمام می‌گرداند چنان‌که پیش از این بر پدرانت ابراهیم و اسحاق تمام گردانید که پروردگار تو دانایی فرزانه است؛ سوره یوسف، آیه: ۶.
- ↑ و بدین‌گونه یوسف را در آن (سر) زمین جای دادیم و (بر آن شدیم) تا بدو از (دانش) خوابگزاری بیاموزیم و خداوند بر کار خویش چیرگی دارد اما بسیاری از مردم نمی‌دانند؛ سوره یوسف، آیه: ۲۱.
- ↑ پایگاه تخصصی معارف اهل بیت