علم امام تام یا محدود؟ (مقاله)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۱۲:۳۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

علم امام تام یا محدود؟
رتبه علمیعلمی - پژوهشی
زبانفارسی
نویسندهسید علی هاشمی
موضوععلم امام، قلمرو علوم ائمه، علم شأنی
علم اجمالی، علم فعلی، علم تفصیلی
مذهبشیعه
منتشر شده درفصلنامه مشرق موعود
وابسته به(نامعلوم)
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشرزمستان ۱۳۹۳
شماره۳۷
ناشر الکترونیکپایگاه مجلات تخصصی نور

علم امام تام یا محدود؟ عنوان مقاله‌ای است با زبان فارسی که به مباحث قلمرو علوم امام می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۴ صفحه‌ای به قلم سید علی هاشمی نگاشته شده و در فصلنامه مشرق موعود (شماره ۱۴۳۷ زمستان ۱۳۹۳) منتشر گشته است.[۱]

چکیده مقاله

  • نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: «علم ویژه و الهی امام، از جمله باورهای اساسی شیعه در مسئله امامت به شمار می‌رود. قلمرو علوم امام از مباحث مهمی است که به سبب پیچیدگی مباحث آن مورد تفسیرهای گوناگون قرار دارد».
  • نویسنده در ادامه چکیده می‌نویسد: «این نوشتار به روش توصیفی - تحلیلی به دنبال پاسخ‌گویی به این پرسش است که علوم ائمه( تام است یا محدودیت‌ دارد؟) این بررسی در مهم‌ترین منابع روایی شیعه انجام شده است که سرچشمه مباحث این موضوع به شمار می‌آید. بررسی‌های این نوشتار، به این نتیجه انجامیده است که درباره هر یک از دو دیدگاه تام و محدود بودن علوم ائمه( روایاتی قابل توجه و معتبر وجود دارد). به نظر می‌رسد این روایات قابل جمع هستند. مهم‌ترین شیوه‌های جمع این روایات عبارت‌اند از: عدم علم استقلالی و امکان علم تام غیراستقلالی، علم محدود تفصیلی و علم تام اجمالی، علم محدود فعلی و علم تام شأنی، محدودیت در بخشی از علوم و تام بودن در بخشی دیگر، محدودیت بنابر برخی شیوه‌ها و تام بودن بنابر برخی دیگر و تقیه‌آمیز بودن برخی روایات بیان‌کنندۀ محدودیت علوم ائمه. از میان این شیوه‌ها تنها دو شیوه «علم اجمالی تام و علم تفصیلی محدود» و «علم شأنی تام و علم فعلی محدود»، تحلیلی فراگیر از چگونگی جمع بین روایات این موضوع ارائه می‌کنند. این دو شیوه مکمل یکدیگرند.». [۱]

فهرست مقاله

  • چکیده؛
  • مقدمه؛
  • دیدگاه معتقد به تام بودن علوم ائمه؛
  • دیدگاه معتقد به محدودیت علوم ایشان؛
    • شواهد روایی تام بودن علم امام؛
      • ابواب مؤید تام بودن علوم ائمه(ع):
        • خزانه‌داری علوم خداوند؛
        • بهره‌مندی از علم الکتاب؛
        • آگاهی از تمام معارف قرآن؛
        • تأیید علمی روح القدس؛
        • علم به همه امور گذشته و آینده؛
        • داشتن علوم آسمان‌ها و زمین؛
      • دیگر روایات مؤید تام بودن علوم ائمه(ع)؛
  • منابع.[۱]

در باره پدیدآورنده

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

پانویس

دریافت متن مقاله

پیوند به بیرون