قثم بن عباس

مقدمه

• قثم بن عباس بن عبدالمطلب، مادرش ام‌فضل، فردی ثقه و مورد اطمینان امام علی (ع) و مردی سخاوتمند بود که در نقل‌های تاریخی، روایاتی در این خصوص نقل شده است. او جزو معدود افرادی بود که در جنگ حنین تا پای جان در دفاع از پیامبر اکرم ایستادگی کردند و نیز در تشییع و تدفین پیامبر اکرم (ص) حضور داشتند و بنا بر شهادت امام علی (ع) آخرین فردی بود که از آرامگان پیامبر بیرون آمد. امام علی (ع) قثم بن عباس را پس از عزل ابوقتاده بر امارت مکه گماشت و او تا پایان عمر امام کارگزار مکه بود. امام علی (ع) در فرازهایی چند از نهج البلاغه او را مخاطب قرار می‌دهد. سال چهلم هجری، مقارنبا حمله بسر بن ابی‌ارطاه به مکه، قثم از مکه گریخت و بسر شیبة بن عثمان را بر مکه گماشت، اما بعد قثم به مکه بازگشت و بر شیبة بن عثمان پیروز شد. قثم بن عباس به سال ۵۷ هجری در سمرقند درگذشت و در همان دیار به خاک سپرده شد.

منابع

• دانشنامه نهج البلاغه ج۲؛

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: