حسین استاد ولی

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

مقدمه

حسین استاد ولی، مترجم و مصحح معاصر، در تهران دیده به جهان گشود. وی تحصیلات مقدماتی را در تهران سپری کرد و در سال ۱۳۴۸ هم‌زمان با تحصیل در دوره متوسطه، در مدرسه علمیه حاج ملا محمد جعفر (حوزه علمیه آیت الله مجتهدی به فراگیری علوم ادبی و دینی پرداخت. استادولی تا سطح لمعه را در مدرسه حاج ملا محمد جعفر فراگرفت. پس از آن نیز محضر اساتیدی چند از جمله آیت الله احمد مجتهدی تهرانی و سید هاشم حسینی را درک کرد. او در سال ۱۳۶۲ خورشیدی نیز چند صباحی در محضر آیت الله سید احمد خوانساری کسب فیض کرد. اما نقطه عطف زندگی علمی استادولی به آشنایی او با استاد علی‌ اکبر غفاری، حدیث‌شناس، محقق و مصحح آثار حدیثی فراوان بازمی‌گردد. استادولی کار ترجمه و تصحیح را از سال ۱۳۵۴ نزد استاد علی‌ اکبر غفاری آغاز کرد و روش تصحیح فنی متون اسلامی را فراگرفت. او خود می‌گوید: از جمله اساتیدی که از ایشان بهره وافر بردم و تا آخر عمر مدیون عنایات و الطاف اویم، استاد بزرگوارم مرحوم استاد علی‌ اکبر غفاری است. بیشتر تجربه کارم را از او آموختم و جرأت دست به قلم بردن را مدیون تشویق‌ها و میدان دادن‌های ایشانم^[۱].
استادولی تاکنون کتاب‌های زیادی را به رشته تحریر و تصحیح درآورده است. از جمله آن‌ها می‌توان به این موارد اشاره کرد: تصحیح الامالی شیخ مفید، با همکاری علی‌ اکبر غفاری؛ ترجمه کتاب الامام علی بن ابی‌طالب في حبه الصحیفة؛ نگارش کتاب نقش غدیر در امامت حضرت امیر (ع)؛ تحقیق و اعراب گذاری کتاب‌های توحید صدوق، ثواب الاعمال، غیبت نعمانی؛ و... از جمله آثار برجسته حسین استادولی، ترجمه ایشان از قرآن و نهج البلاغه است. ترجمه استادولی از قرآن کریم، ترجمه‌ای روشن و روان است. در کنار آن، اثر فاخر خود، یعنی ترجمه نهج البلاغه را نیز روانه بازار نشر کرده است^[۲].