بحث:رابطه علم غیب با روشن‌بینی چیست؟ (پرسش)

چیستی روشن بینی و مراتب آن و تفاوت با علم غیب

• روشن بینی به حدسی گفته می‌‌شود که گاهی درست است و گاهی نادرست و معمولاً به گونه ایی بیان می‌‏شود که دو پهلو باشد و به‏ طور قطع و جزم گفته نمی‌‏شود و در بسیاری از اوقات با قدری اختلاف محقق می‌‏شود و مشمول علم غیب نیست؛ مانند مرتاضان که با ریاضت و تحمل سختی‌های غیر معمول، نفس و روح خود را قوت و بصیرت زیادی می‌‏بخشند که می‌‏توانند از جاهای دور دست و از آینده خبر دهند. همچنین دانشمندان می‌‏گویند انسان‌‏های فوق‏‌العاده در پرتو حس روشن بینی وقایع آینده را کشف می‏‌کنند. یکی از نمونه‌‏های روشن‏‌بینی دیدن اشیا یا اشخاص به صورت خارق‏‌العاده است. در مورد روشن بینی باید گفت انسان‌های مؤمن نیز غیب را مشاهده نمی‌کنند؛ ولی به سبب وجود نفس پاک، چنان حالتی به آنها دست می‌دهد که گویا نادیده‌ها را می‌بینند. از این نوع ادراک، تعبیر به کیاست و فراست ایمانی می‌‌شود که خود این حالت نیز مراتبی دارد که دایر مدار مراتب تقواست از جمله کشف و شهود و روح القدس که تنها معصومین از آن برخوردار هستند. البته امروزه نام روشن بینی را تله پاتی گذاشته‌اند اما باید توجه داشت این دو جدای از همدیگر هستند.

دسته بندی چگونگی اطلاع از امور غیبی از جانب روشن بینان

• برخی روشن بینان و رازبینان را برای استخراج امور غیبی به سه دسته تقسیم کرده‌اند که عبارتند از:

1. رازبینانی که دارای ادراکات نفس روحانی‌اند و روحانیت را از مرحلۀ قوه به فعل در می‌آورند.
2. رازبینانی که بر حسب حدسیات و تخمینات است.
3. رازبینانی که نه از دسته اول و نه از دسته دوم به شمار می‌آیند، بلکه عمل ایشان نوعی غلط کاری‌های فریبنده است.

علم به غیب مخصوص خداوند است

• باید توجه داشت عالِم به غیب که آینده و حال برای او یکسان است، فقط خداوند می‌‌باشد و اولیای او هم از راه تعلیم او بر غیب جهان آگاه می‌‏شوند. بنابراین مرتاضان و جادوگران و فال‌‏بینان و امثال آنها گرچه خبر از غیب می‌‏دهند ولی علم به آن ندارند و قرآن علم به غیب را منحصر در خدا دانسته است نه حدس و گمان را.

نتیجه گیری

• در نتیجه روشن بینی قدرت درک اتفاقی است از فاصله‌های دورِ زمانی و مکانی‌ که آن هم بدون وسایل حسی به دست می‌‌آید و علم غیب و روشن بینی از چیزی خبر می‌‌دهند که مربوط به آینده و چیزی است که از عقل دور است با این تفاوت که حدس و روشن بینی به صورت قطعی نیست و گاه درست و گاه نادرست است و مخصوص افرادی است که با ریاضت و سختی روح خود را قوی کرده‌اند اما علم غیب مختص خداوند است و معصومین(ع) به اذن او از آن بهره مندند و به طور قطعی است و در آن خطا صورت نمی‌گیرد.

چیستی روشن بینی و مراتب آن و تفاوت با علم غیب

• روشن بینی به حدسی گفته می‌‌شود که گاهی درست است و گاهی نادرست و معمولاً طوری بیان می‌‏شود که دو پهلو است و به‏ طور قطع و جزم گفته نمی‌‏شود و در بسیاری از اوقات با قدری اختلاف محقق می‌‏شود و مشمول علم غیب نیست. حدس، ممکن است برای افراد عادی هم در بعضی موارد، حاصل شود؛ در موارد زیادی انسان به ‏طور مرموزی آینده‏‌ای را پیش‏‌بینی می‌‏کند و اینرا فراست می‏‌گویند و معمولاً این گونه فراست‌ها هم با قدری کم و زیاد محقق می‌‏شود ولی هیچ‌کدام از اینها علم به غیب نیست بلکه حدس است؛ مانند مرتاضان که با ریاضت و تحمل سختی‌های غیر معمول، نفس و روح خود را قوت و بصیرت زیادی می‌‏بخشند که می‌‏توانند از جاهای دور دست و از آینده خبر دهند. و نیز دانشمندان می‌‏گویند انسان‌‏های فوق‏‌العاده در پرتو حس روشن¬بینی وقایع آینده را کشف می‏‌کنند. یکی از نمونه‌‏های روشن‏‌بینی دیدن اشیا یا اشخاص به صورت خارق‏‌العاده است.
• در مورد روشن بینی باید گفت انسان‌های مؤمن نیز غیب را مشاهده نمی‌کنند؛ ولی به سبب وجود نفس پاک، چنان حالتی به آنها دست می‌دهد که گویا نادیده‌ها را می‌بینند. از این نوع ادراک، تعبیر می‌شود به کیاست و فراست ایمانی که خود این حالت نیز مراتبی دارد که دائر مدار مراتب تقواست یعنی هر چه تقوا بالا رود، این حالت نیز شدّت می‌یابد؛ تا جایی که شخص حقیقتاً برخی امور غیبی را مشاهده می‌کند که از آن تعبیر می‌شود به کشف و شهود. فراتر از این مرتبه از روح، روحی است موسوم به روح القدس، که تنها معصومین(ع) از آن برخوردار می‌باشند. صاحب این مرتبه از نفس، نه تنها غیب را شهود می‌کند بلکه غیبِ غیب را هم شهود می‌نماید.
• مبادله افکار و احساسات از راه دور به واسطه حس مخصوص کاملاً یک امر عملی است هرچند از طریق وسایل فنی نوین از قبیل: تلویزیون، رادیو، تلفن، فکس و غیره افکار را مبادله می‌کنند ولی دانش، برای چنین مبادله‌ای راه دیگری به نام "تله پاتی" و یا حس روشن بینی معتقد است. اما می‌دانیم تله پاتی با روشن بینی فرق می‌کند از جمله اینکه روشن بینی همان قدرت درک اتفاقی است از فاصله‌های دور زمانی و مکانی‌، آن هم بدون وسایل حسی، ولی "تله پاتی" کیفیتی است که به وسیلۀ آن افکار و هیجانات و احساسات از مغزی به مغز دیگر بدون وسیله حسی منتقل می‌شود و در حقیقت روشن بینی و تله پاتی دو روی یک سکه هستند و هر دو نام مناسبی هستند برای دید دوم انسان، چه در خواب و چه در بیداری باشد. در نتیجه آزمایشات مکرر ثابت شده که مدیوم‌های تله پاتی بعضی اوقات موفق می‌شوند و گاهی هم موفق نمی‌شوند، حتی با نزدیک بودن مسافت، مدیوم نمی‌تواند افکار طرف را بخواند ولی گاهی از مسافت دور هم می‌تواند بخواند، آگاهی از غیب هرگز این گونه نیست که همچون تله پاتی گاهی موفق نشود و یا مثل روشن بینی قدرت درک‌، اتفاقی نیست.

دسته بندی چگونگی اطلاع از امور غیبی از جانب روشن بینان

• برخی روشن بینان و رازبینان را برای استخراج امور غیبی به سه دسته تقسیم کرده‌اند که عبارتند از:

1. رازبینانی که دارای ادراکات نفس روحانی‌اند و روحانیت را از مرحلۀ قوه به فعل در می‌آورند.
2. رازبینانی که بر حسب حدسیات و تخمینات است.
3. رازبینانی که نه از دسته اول و نه از دسته دوم به شمار می‌آیند، بلکه عمل ایشان نوعی غلط کاری‌های فریبنده است.

علم به غیب مخصوص خداوند است

• باید توجه داشت عالِم به غیب که آینده و حال برای او یکسان است، فقط خداوند می‌‌باشد و اولیای او هم از راه تعلیم او بر غیب جهان آگاه می‌‏شوند. بنابراین مرتاضان و جادوگران و فال‌‏بینان و امثال آنها گرچه خبر از غیب می‌‏دهند ولی علم به آن ندارند و قرآن علم به غیب را منحصر در خدا دانسته است نه حدس و گمان را.

نتیجه گیری

• در نتیجه روشن بینی قدرت درک اتفاقی است از فاصله‌های دورِ زمانی و مکانی‌ که آن هم بدون وسایل حسی به دست می‌‌آید و علم غیب و روشن بینی از چیزی خبر می‌‌دهند که مربوط به آینده و چیزی است که از عقل دور است با این تفاوت که حدس و روشن بینی به صورت قطعی نیست و گاه درست و گاه نادرست است و مخصوص افرادی است که با ریاضت و سختی روح خود را قوی کرده‌اند اما علم غیب مختص خداوند است و معصومین(ع) به اذن او از آن بهره مندند و به طور قطعی است و در آن خطا صورت نمی‌گیرد.

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: