نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحهاست که توسط Msadeq(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۸ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲۸ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۷ توسط Msadeq(بحث | مشارکتها)
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل یوم التناد (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
از تعابیر قرآنی برای روز رستاخیز است به معنای روز فریادخواهی[۱]. برای این تعبیر وجوهی برشمردهاند؛ از آن جمله گفتهاند در آن روز، دوزخیانبهشتیان را میخوانند و از آنان آب یا دیگر روزیهای بهشتی میخواهند و بهشتیان پاسخ میدهند که خداوند روزی بهشتی را بر کافرانحرام کرده است[۲]. برخی دیگر گفتهاند وجه این تعبیر آن است که در صحرای محشر، مردمان یکدیگر را میخوانند و از همدیگر یاری میطلبند، یا فرشتگان، مردم را به حساب فرا میخوانند و مردم از آنها کمک میخواهند. نیز گفتهاند چون مؤمننامه عمل خویش را میبیند، از شوق فریاد بر میآورد که "نامه مرا بخوانید!"[۳] یا چون کافراننامه عمل خویش را میگیرند، از ترس و هراس فریاد سر میدهند که "ای کاش این نامه را به ما نمیدادند!"[۴] نیز گفتهاند منادیان محشر بانگ برمیآورند: "هُش دارید که لعنت خدا بر ستمگران!"[۵][۶].