قناعت در حدیث
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل قناعت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
روایات مربوطه
- امام صادق(ع) فرمودند: "هرکس به روزیِ اندک از جانب خداوند قانع باشد، خداوند نیز به عمل اندک او راضی می‌شود"[۱]؛
- امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: "ای آدمیزاد! اگر از دنیا در پی آن چیزی هستی که برای تو کفایت می‌کند، بدان که کم‌ترین حدّ آن تو را کافی است؛ و اگر در پی آن چیزی هستی که بیش از حدّ کفایت توست، بدان که تمامیِ آن نیز تو را کافی نخواهد بود" [۲]؛
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "هرکس می‌خواهد که غنی‌ترین مردمان باشد، می‌باید اعتمادش به آنچه در اختیار خداوند است، بیشتر از آن چیزی باشد که در دست مردمان است" [۳]؛
- امام صادق(ع) فرمودند: "هرکس به آنچه خداوند نصیبش می‌فرماید قانع باشد، در شمار غنی‌ترین مردمان است" [۴]؛
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "خوشا به‌حال آن کس که اسلام بیاورد، و از زندگی مادّی تنها از اندازه لازم برخوردار باشد" [۵][۶].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: مَنْ رَضِيَ مِنَ اللَّهِ بِالْيَسِيرِ مِنَ الْمَعَاشِ رَضِيَ اللَّهُ مِنْهُ بِالْيَسِيرِ مِنَ الْعَمَلِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۳۷.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ص) يَقُولُ ابْنَ آدَمَ إِنْ كُنْتَ تُرِيدُ مِنَ الدُّنْيَا مَا يَكْفِيكَ فَإِنَّ أَيْسَرَ مَا فِيهَا يَكْفِيكَ وَ إِنْ كُنْتَ إِنَّمَا تُرِيدُ مَا لَا يَكْفِيكَ فَإِنَّ كُلَّ مَا فِيهَا لَا يَكْفِيكَ»؛اصول کافی، ج۲، ص۱۳۸.
- ↑ « عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكُونَ أَغْنَى النَّاسِ فَلْيَكُنْ بِمَا فِي يَدِ اللَّهِ أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِي يَدِ غَيْرِهِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۳۹.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: مَنْ قَنِعَ بِمَا رَزَقَهُ اللَّهُ فَهُوَ مِنْ أَغْنَى النَّاسِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۳۹.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) طُوبَى لِمَنْ أَسْلَمَ وَ كَانَ عَيْشُهُ كَفَافاً»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۳۹.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۲۸۷-۲۸۸.