نقش امام غایب در هدایت و مبانی آن (مقاله)
 | این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
نقش امام غایب در هدایت و مبانی آن عنوان مقاله‌ای است که به بررسی نقش و جایگاه شهادت و هدایت امام می‌پردازد. این مقالهٔ ۲۸ صفحه‌ای به قلم محمد تقی شاکر اشتیجه و رضا برنجکار نگاشته شده و در فصلنامه مشرق موعود (شماره ۳۰، تابستان ۱۳۹۳) منتشر گشته است.[۱]
| نقش امام غایب در هدایت و مبانی آن | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسندگان | محمد تقی شاکر اشتیجه و رضا برنجکار |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه مشرق موعود |
| وابسته به | مؤسسه آینده روشن |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | تابستان ۱۳۹۳ |
| شماره | ۳۰ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- نویسندگان در چکیده مقاله می‌نویسند: «پرسش از چیستی فواید و اثرگذاری امام غایب در سیر تکاملی انسان‌ها، پرسشی است که پس از اثبات لزوم وجود امام و مبانی عقلی و نقلی آن طرح می‌شود. در یک انگاره حداقلی، امام جایگاهی همانند جایگاه دیگر حاکمان با قید عدالت دارد. این نوع تلقی علاوه بر تقصیر در تبیین جایگاه امامت با دوره غیبت امام، دچار سردرگمی در تحلیل نقش امام است. در آیات قرآن کریم، جایگاه حقیقی امام و نقش او در هدایت بیان شده که آیات شهادت از جمله این آیات است. از مسئله شهادت، چگونگی و آثار شهادتِ گروهی از برگزیدگانِ انسان‌ها در آیات قرآن، برداشت‌های متفاوتی وجود دارد».
- نویسندگان در ادامه می‌نویسند: «بیشتر دیدگاه‌ها به ثمربخشی شهادت انبیا و اوصیا در آخرت و صحنه قیامت معطوف است؛ اما با وجود شواهد متقن قرآنی و روایی باید پذیرفت که مسئله شاهد بودن گروهی از انسان‌ها در دنیا و آگاهی‌یابی الهی آنان از اعمال و باطن امور انسان‌های دیگر، دارای پیامد دنیوی و زمینه تحقق امری مهم و اساسی است که بنای آفرینش و دستگاه عظیم و مستحکم ارسال انبیا و نصب اوصیا بر آن استوار و قوام یافته است؛ یعنی موضوع هدایت و کمال‌بخشی و رساندن هر چیز به سرانجام شایسته او؛ امری که خداوند متعال تنها خود را تحقق‌بخش آن دانسته است. در این میان، نقش شاهدان بر اعمال انسان‌ها، واسطه بودن آنان در تحقق گونه‌ای خاص از هدایت الهی است؛ همان‌گونه که انبیا، به منزله واسطه‌هایی الهی میان انسان‌ها و خداوند در دریافت و انتقال پیام‌های پروردگار در عرصه هدایت تشریعی به شمار می‌روند».[۱]
فهرست مقاله
- چکیده؛
- طرح مسئله؛
- مقدمه؛
- شاهد و شهادت در لغت؛
- شهادت در قرآن؛
- شاهد بودن پیامبر در دنیا و آخرت؛
- چرایی تحقق شهادت از نگاه مفسران؛
- تقسیم شاهدان بنا بر زمان ادای شهادت؛
- حق هدایت و گونه‌های آن؛
- هدایت عام؛
- هدایت نوع انسان؛
- هدایت ویژه (هدایت پس از هدایت)؛
- مسئله شهادت پس از پیامبر خاتم؛
- مصداق امت؛
- ائمه اطهار (ع) شاهدان پس از پیامبر (ص)؛
- نتیجه؛
- فهرست منابع.[۱]
در باره پدیدآورندگان
- حجت الاسلام و المسلمین محمد تقی شاکر اشتیجه، پژوهشگر پژوهشگاه قرآن و حدیث ازجمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس در حوزه‌های علمیه، تاکنون بیش از ۳۵ مقاله به رشته تحریر درآورده است. «گستره عصمت گفتاری رسول خدا»، «امام رضا و راز گشایی از جایگاه هدایتی نهاد امامت»، «کتاب الجامعه و نقش آن در فرآیند تبیین آموزه‌های شیعی»، «ظاهر و باطن قرآن و مبادی آگاهی امام از آن» و «واکاوی نگاه فریقین به احادیث هزار درب دانش»برخی از این آثار است.[۲]
- حجت الاسلام و المسلمین دکتر رضا برنجکار (متولد ۱۳۴۲ آستارا) از سال ۶۱ وارد حوزه علمیه قم شد. تحصیلات حوزه را پس از اتمام سطح و گذراندن هفت سال درس خارج فقه و اصول به پایان رساند. در کنار درس‌های رایج حوزه به تحصیل کلام، فلسفه، تفسیر و حدیث نیز پرداخت. همچنین تحصیل در رشته فلسفه را در دانشگاه ادامه داد و در سال ۸۰ موفق به اخذ دکتری فلسفه غرب از دانشگاه تهران گردید. وی هم اینک استاد تمام دانشگاه تهران است و ریاست انجمن کلام اسلامی حوزه را برعهده دارد.[۳]
اثر وابسته به این مقاله
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.