تقوا در معارف دعا و زیارات

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۱۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث تقوا است. "تقوا" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تقوا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

دعای پیامبر(ص) برای درخواست پرهیزگاری

  1. به نقل از سعید بن ابی هلال پیامبر خدا(ص) هر گاه آیه: ﴿قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا[۱] را می‌خواند، درنگ می‌کرد و سپس می‌گفت: خدایا! نفس مرا پرهیزگاری عطا فرما، که تو سرپرست و مولای آنی، و آن را پاکیزه فرما، که برای تزکیه و پاکیزه کردن آن، تو بهترینی[۲].
  2. پیامبر خدا(ص) می‌فرماید: بار خدایا! همه ما را در مسیر هدایت بدار و پرهیزگاری را ره‌توشه ما، و بهشت را پایانِ کار ما قرار ده[۳].
  3. به نقل از اَنَس، پیامبر خدا(ص) هیچ‌گاه آهنگ سفر نکرد، مگر این که چون از جایش بلند می‌شد، می‌گفت: ... بار خدایا! ره توشه‌ام را پرهیزگاری قرار ده[۴].
  4. پیامبر خدا(ص) می‌فرماید: خدایا! مرا با علم، بی‌نیاز کن و با بردباری، زینت ده و با پرهیزگاری، بزرگم بدار[۵][۶].

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بی‌گمان آنکه جان را پاکیزه داشت رستگار شد؛ سوره شمس، آیه: ۹.
  2. «َ عَنْ سَعِيدِ بْنِ أَبِي هِلَالٍ : كَانَ رَسُولُ اللَّه‏(ص) إذا قَرَأَ هذه الاية ﴿قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا وقف ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ آتِ نَفْسِي تَقْوَاهَا وَ أَنْتَ وَلِيُّهَا وَ مَوْلَاهَا وَ أَنْتَ خَيْرُ مَنْ زَكَّاهَا»؛ مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۵۵؛ بحار الأنوار، ج۱، ص۱۸۷، ح۱۱؛ المعجم الکبیر، ج۱۱، ص۸۷؛ ح۱۱۱۹۱؛ تفسیر ابن کثیر، ج۸، ص۴۳۶؛ تفسیر الفخر الرازی، ج۳۱، ص۱۹۴؛ مسند الشهاب، ج۲، ص۳۳۸، ح۱۴۸۱ عن أبی هریره و کلّها نحوه، کنز العمّال، ج۲، ص۶۹۶، ح۵۱۱۳ و راجع، صحیح مسلم، ج۴، ص۲۰۸۸ ح۷۳.
  3. «رَسُولُ اللَّهِ(ص): اللَّهُمَّ اجْمَعْ أَمْرَنَا عَلَى الْهُدَى وَ اجْعَلِ التَّقْوَى زَادَنَا وَ الْجَنَّةَ مَآبَنَا»؛ الأمالی للصدوق، ص۴۲۱، ح۵۵۹، روضه الواعظین، ص۴۹۵؛ بحارالأنوار، ج۷۰، ص۳۷۸، ح۲۳.
  4. «عَنْ أَنَسِ: لَمْ يُرِدْ رَسُولُ اللَّهِ(ص): سَفَراً إِلَّا قَالَ حِينَ يَنْهَضُ مِنْ مَجْلِسِهِ: ... اللَّهُمَ زَوِّدْنِي التَّقْوَى»؛ السنن الکبری، ج۵، ص۴۱۱، ح۱۰۳۰۶؛ الدعاء للطبرانی، ص۲۵۵، ح۸۰۵؛ مسند الشهاب، ج۲، ص۳۴۵، ح۱۴۹۷؛ الأذکار المنتخبة، ص۱۹۵، کنز العمّال، ج۶، ص۷۳۸، ح۱۷۶۳۶؛ مکارم الأخلاق، ج۱، ص۲۵۶، ح۱۸۳۲؛ بحارالأنوار، ج۷۶، ص۲۵۰، ح۴۶.
  5. «رَسُولُ اللَّهِ(ص): اللَّهُمَّ أَغْنِنِي بِالْعِلْمِ وَ زَيِّنِّي بِالْحِلْمِ وَ كَرِّمْنِي بِالتَّقْوَى»؛ الحلم لابن أبی الدنیا، ص۱۹، ح۳، عن سفیان بن عیینة؛ الأمالی الخمیسیة: ج۱، ص۴۸، عن الإمام علی(ع)؛ کنز العمّال، ج۲، ص۱۸۵، ح۳۶۶۲ نقلاً عن ابن النجّار عن ابن عمر و راجع؛ تهذیب الأحکام، ج۳، ص۷۳، ح۲۳۲.
  6. م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد، سیره پیامبر خاتم، ج۱، ص ۲۸۴-۲۸۵.