خون گریستن

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۰۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.


مقدمه

به جای اشک، خون گریستن، تعبیری است که در”زیارت ناحیه مقدّسه” از زبان حضرت حجّت(ع) نقل شده که می‌‌فرماید: اگر روزگار مرا به تأخیر انداخت و نتوانستم یاریت کنم، صبح و شب بر تو خون می‌‌گریم و می‌‌نالم و به جای اشک، خون می‌‌گریم: «لَأَبْكِيَنَّ عَلَيْكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً»[۱]. از نشانه‌های غیر طبیعی و خارق‌العاده‌ای که پس از شهادت امام حسین(ع) در کائنات دیده شد، غیر از سرخی شفق و وجود خون تازه زیر سنگ‌ها در منطقه شام و فلسطین و... یکی هم بارش خون از آسمان بود. سرخی آسمان را هنگام طلوع و غروب نیز از آن نشانه‌ها دانسته‌اند. روایت امام صادق(ع) چنین است: «بَكَتِ السَّمَاءُ عَلَى الْحُسَيْنِ(ع) أَرْبَعِينَ يَوْماً بِالدَّمِ». از امّ سلیم نیز نقل شده است: «لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ مَطَرَتِ السَّمَاءُ مَطَراً كَالدَّمِ اِحْمَرَّتْ مِنْهُ الْبُيُوتُ وَ الْحِيطَانُ»[۲][۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. سوگنامه آل محمد، ص ۱۵۴.
  2. مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۵۴.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۸۲.