ولایت ملائکه
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ولایت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- ﴿إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا الله ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلاَّ تَخَافُوا وَلا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ نَحْنُ أَوْلِيَاؤُكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الآخِرَةِ﴾[۱]. ﴿أَوْلِيَاؤُكُمْ﴾ در آیه به معناى محبت و نصرت است که شامل دنیا و آخرت مى‌شود؛ اما اینکه چه نوع ولایتی است، تشریعی یا تکوینی؟ با توجه به مفادّ آیه، بیش‌تر جنبه تشریع، هدایت و نصرت در امور دینی دارد. اما برخى ملائکه با صَرف نظر از آیه مذکور، داراى ولایت تکوینی بر مؤمنین و کافرین هستند؛ نمونه بارز آن، قبض روح انسان هنگام مرگ استیا آیه دیگر که ملکی بر حضرت مریم(س) نازل می‌شود و به اذن الهی تصرف در تکوینیات نموده و به او فرزندی عطا می‌کند: [۲].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ «فرشتگان بر آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند، فرود می‌آیند که نهراسید و اندوهناک نباشید و شما را به بهشتی که وعده می‌دادند مژده باد! ما دوستان شما در این جهان و در جهان واپسینیم» سوره فصلت، آیه ۳۰-۳۱.
- ↑ ﴿قَالَ إِنَّمَا أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا﴾ «گفت: من، تنها فرستاده پروردگار تو هستم تا به تو پسری پاکیزه ببخشم» سوره مریم، آیه ۱۹.