نبوت در کلام اسلامی
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
 | رویکرد این نوشتار بررسی کلی و عمومی مفهموم نبوت است. برای مطالعه تخصصی ابعاد این موضوع به نبوت در قرآن، نبوت در کلام اسلامی مراجعه کنید. |
نبوت به معنای خبررسانی، مقامی الهی است که به بعضی از انسان‌های شایسته داده می‌‌شود تا پیام خداوند را به مردم ابلاغ کنند. دلایل عقلی مانند نیاز انسان‌ها به قانون الهی و دلایل نقلی، اثبات کننده آن هستند. اعتقاد به نبوت آثار فردی مانند معرفت‌زایی و آثار اجتماعی مانند عدالت را در پی دارد.
معناشناسی نبوت
نبوت در کتاب‌های لغت[۱] در چهار معنا استعمال شده است: خبر، ارتفاع، طریق و صوت خفی و در اصطلاح دینی یعنی گرفتن خبر از جانب خداوند به صورت وحی برای هدایت مردم و نبی انسان والامقامی است که حجت و واسطۀ بین خدا و انسان‌هاست برای هدایت ایشان[۲].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
ردهها:
- همه مقالههای خرد
- مقالههای خرد
- مقالههای بینیاز از جعبه اطلاعات
- مقالههای بینیاز از عکس
- مقالههای بدون رعایت شیوه‌نامه ارجاع
- مقالههای بدون کپیکاری
- مقالههای با استناد ناقص
- مقالههای ارزیابی اولیه شده
- مقالههای تازه
- مقالههای رزرو شده برای کاربر پورانزاب
- مقالههای بدون نیاز به ارزیابی نهایی
- مقالههای نارسا
- مقالههای غیرجامع
- مقالههای نیازمند خلاصه‌سازی
- نبوت
- مفاهیم در کلام اسلامی