تخفیف

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تخفیف (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • تخفیف: سبک‌ کردن[۱]، آسان‌ گرفتن. اصل آن "خفیف" به معنای سبکی و آسانی در مقابل ثقیل به معنای سنگینی[۲].
  • ﴿الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفًا[۳].
  • سبکی و خفت گاهی مادی و محسوس است: ﴿انْفِرُوا خِفَافًا وَثِقَالًا[۴] و گاهی معنوی و معقول: ﴿وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ[۵]. ازآنجاکه دین اسلام دین سمحه و سهله است، خداوند در مراتب مختلفِ تکلیف بر مسلمانان به سبک‌ کردن و آسان‌گیری منت نهاده است؛ از جمله برداشتن أصر - تکالیف و پیمان‌های مشکل و دشوار امت‌های پیشین - از عهده مسلمانان است: ﴿وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ[۶].
  • در وضع قوانین اجتماعی نیز اصل بر سبکی و آسانی تکالیف مردم است تا قابل تمکین و اجرا باشد. مثال‌های فراوانی از این تخفیف در تکالیف الهی بر مردم در قرآن وجود دارد که به دلیل مشقت و دشواری از عهده مردم برداشته شده است؛ مانند این آیه: ﴿أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنْكُمْ[۷][۸].

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. سیدعلی‌اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۶۶.
  2. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۸۸.
  3. «اکنون خداوند بر شما آسان گرفت و معلوم داشت که در شما ناتوانی هست» سوره انفال، آیه ۶۶.
  4. «سبکبار و گرانبار رهسپار شوید» سوره توبه، آیه ۴۱.
  5. «و آن کسان که ترازوهای (کردار) شان سبک آید» سوره اعراف، آیه ۹.
  6. «و بار (تکلیف)‌های گران و بندهایی را که بر آنها (بسته) بود از آنان برمی‌دارد» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.
  7. «آمیزش با زنانتان در شب روزه‌داری برای شما حلال شده است. آنها جامه شما و شما جامه آنهایید. خداوند معلوم داشت که شما با خود نادرستی می‌ورزیدید، بنابراین، از شما در گذشت و شما را بخشود» سوره بقره، آیه ۱۸۷.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۷۰.