نافرمانی از امام در حدیث
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث نافرمانی از امام است. "نافرمانی از امام" از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل نافرمانی از امام (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
احادیث مرتبط
- امام صادق(ع) فرمودند: "انسان گناهی انجام میدهد و در پی آن از نماز شب محروم می‌گردد. عمل بد در صاحب خود زودتر از چاقو در گوشت اثر می‌‌گذارد"[۱]؛
- امام صادق(ع) فرمودند: "هرکس اراده نماید که گناهی انجام دهد، باید از آن اجتناب کند؛ چه گاه بنده گناهی انجام میدهد و خداوند - تبارک و تعالی! - آن را می‌‌بیند و می‌‌فرماید: به عزّت و جلال خودم قسم هرگز بعد از این گناه تو را نخواهم بخشید!" [۲]؛
- پیامبر اکرم(ص) فرمودند: "بدون تردید بنده به‌خاطر یکی از گناهانش یک‌صد سال در جهنّم زندانی میشود؛ او در این حال همسرانش را در بهشت می‌‌بینند که از نعمت برخوردار می‌‌شوند" [۳]؛
- امام رضا(ع) فرمودند: "هر اندازه که بندگان گناهانی جدید انجام دهند که پیش از آن انجام نمی‌داده‌اند، خداوند نیز بلاهای جدیدی که پیش از این نمی‌شناخته‌اند، برای آنان پدید می‌‌آورَد" [۴]؛
- امام صادق(ع) فرمودند: "چون آدمی گناه کند، در قلب او نقطه‌ای سیاه ظاهر شود. اگر پس از آن توبه کند آن نقطه پاک میشود، و اگر باز گناه کند آن نقطه زیاد میشود، تا آنگاه که بر قلب غلبه کند؛ پس از آن دیگر انسان به هیچ وجه به فلاح و رستگاری نخواهد رسید" [۵][۶].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: إِنَّ الرَّجُلَ يُذْنِبُ الذَّنْبَ فَيُحْرَمُ صَلَاةَ اللَّيْلِ وَ إِنَّ الْعَمَلَ السَّيِّئَ أَسْرَعُ فِي صَاحِبِهِ مِنَ السِّكِّينِ فِي اللَّحْمِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: مَنْ هَمَّ بِسَيِّئَةٍ فَلَا يَعْمَلْهَا فَإِنَّهُ رُبَّمَا عَمِلَ الْعَبْدُ السَّيِّئَةَ فَيَرَاهُ الرَّبُّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَيَقُولُ وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي لَا أَغْفِرُ لَكَ بَعْدَ ذَلِكَ أَبَداً»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.
- ↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ع) إِنَّ الْعَبْدَ لَيُحْبَسُ عَلَى ذَنْبٍ مِنْ ذُنُوبِهِ مِائَةَ عَامٍ وَ إِنَّهُ لَيَنْظُرُ إِلَى أَزْوَاجِهِ فِي الْجَنَّةِ يَتَنَعَّمْنَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.
- ↑ « سَمِعْتُ الرِّضَا(ع) يَقُولُ كُلَّمَا أَحْدَثَ الْعِبَادُ مِنَ الذُّنُوبِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعْمَلُونَ أَحْدَثَ اللَّهُ لَهُمْ مِنَ الْبَلَاءِ مَا لَمْ يَكُونُوا يَعْرِفُونَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۲۷۵.
- ↑ « عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) يَقُولُ إِذَا أَذْنَبَ الرَّجُلُ خَرَجَ فِي قَلْبِهِ نُكْتَةٌ سَوْدَاءُ فَإِنْ تَابَ انْمَحَتْ وَ إِنْ زَادَ زَادَتْ حَتَّى تَغْلِبَ عَلَى قَلْبِهِ فَلَا يُفْلِحُ بَعْدَهَا أَبَداً»؛اصول کافی، ج۲، ص۲۷۱.
- ↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۳، ص ۳۵۳-۳۵۴.