مارقین در فقه سیاسی
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مارقین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
مارقین - بیرون شدگان از دین -[۱] اصطلاحاً به کسانی گفته می‌شد که پس از تحمیل حکمیت بر علی(ع) در جریان جنگ با معاویه - در جنگ صفین -[۲] آن حضرت را مورد بازخواست قرار دادند که چرا از پذیرش حکمیت توبه نکرده و مجدداً با معاویه نمی‌جنگند؟!. علی(ع) آنها را نصیحت کرد، ولی فایده‌ای نبخشید. از این‌رو، آنها از اطاعت آن حضرت خارج شدند و در محلی بنام "نهروان" برای جنگ با علی(ع) گرد هم آمدند. امام(ع) نیز ناچار به جنگ با آنان شد، و این سومین جنگ در حوزه داخلی حکومت علی(ع) بود. این گروه، در تاریخ اسلام به گروه "خوارج" مشهورند[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه دهخدا، ج۳، ص۱۹۹۴۵.
- ↑ ر.ک: حکمیت.
- ↑ ر.ک: خوارج.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۵۷.