ابومیسره
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
از شرح حال او اطلاعی در دست نیست. تنها جایی که از او یاد شده، در قضیه کشتن خبیب یکی از بازماندگان سریه رجیع است که پس از به دار کشیده شدنش در تنعیم،[۱] او را با سرنیزه خود بر سرِ دار، به شهادت رساند.[۲] ابوالفتوح رازی و بغوی با نقل مفصل این ماجرا می‌نویسند: خبیب به او گفت: از خدا بترس؛ ولی وی با سرسختی بیش‌تر، نیزه را در سینه‌اش فرو برد و آیه 
وَإِذَا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ
[۳] در اشاره به این واقعه نازل شد[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ نهایة الارب، ج۱۷، ص۱۳۷.
- ↑ السیرة النبویه، ج۳، ص۱۷۳؛ سیراعلام‌النبلاء، ج۱، ص۲۲؛ المغازی، ج۱، ص۳۶۱.
- ↑ «و چون به او گویند: از خداوند پروا کن، خویشتن‌بینی او را به گناه می‌کشاند پس دوزخ او را بس و بی‌گمان، این بستر بد است» سوره بقره، آیه ۲۰۶.
- ↑ روض‌الجنان، ج۳، ص۱۴۷; تفسیر بغوی، ج۱، ص۱۳۲.
- ↑ فاطمی ابهری، سید محمد، مقاله «ابومَیسَرَه»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۲.