خطأ

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۲۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.


اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل خطأ (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  1. خطا در حکم: نفهمیدن یا بد فهمیدن حکم که این خطا تأثیر شدید و قبح موکّدی دارد. این خطا قابل اغماض و چشم‌پوشی نیست.
  2. خطا در عمل: به مفهوم غیر عمدی است؛ مثل قتل خطایی: ﴿وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ[۴].
  3. خطا در تعیین موضوع: این خطا اگر بدون قصور و تقصیر باشد، کمتر مورد ملامت و مؤاخذه قرار می‌گیرد[۵].
  • غالب خطاها در عمل رخ می‌دهد: ﴿تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنَا وَإِنْ كُنَّا لَخَاطِئِينَ[۶].
  • خطیئه به معنای اثم نیست، به دلیل تقابل آن دو در این آیه: ﴿وَمَنْ يَكْسِبْ خَطِيئَةً أَوْ إِثْمًا ثُمَّ يَرْمِ بِهِ بَرِيئًا فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا[۷]. در خطا قید غیرعمدی‌ بودن ملحوظ است، ولی در اثم تعمّد و تسامح وجود دارد؛ ولی تجلّی عملی هر دو در عالم واقع پلیدی و بدی است.
  • در حوزه فرهنگ عمومی خطا به عنوان غیرعمد (مثل قتل غیرعمد) قابل گذشت و چشم پوشی است و خداوند به چشم‌پوشی و اغماض سفارش کرده است: ﴿وَأَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى[۸]‌.[۹].

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۹.
  2. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص۶۵.
  3. «بی‌گمان فرعون و هامان و سپاه آن دو لغزشکار بودند» سوره قصص، آیه ۸.
  4. « شما را در آنچه اشتباه کرده‌اید گناهی نیست » سوره احزاب، آیه ۵.
  5. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۷۶.
  6. «گفتند: سوگند به خداوند که خداوند تو را بر ما برتری داده است و بی‌گمان ما گنهکار بودیم» سوره یوسف، آیه ۹۱.
  7. «و هر کس خطایی یا گناهی کند سپس آن را به گردن بی‌گناهی اندازد بار بهتان و گناهی آشکار را بر دوش کشیده است» سوره نساء، آیه ۱۱۲.
  8. « گذشت کردنتان به پرهیزگاری نزدیک‌تر است» سوره بقره، آیه ۲۳۷.
  9. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۵۸-۲۵۹.