مقصود از ندای آسمانی در علایم ظهور چیست؟ (پرسش)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۵۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

مقصود از ندای آسمانی در علایم ظهور چیست؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل اصلیمهدویت

مقصود از ندای آسمانی در علایم ظهور چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

علی اصغر رضوانی
آقای علی اصغر رضوانی، در کتاب «موعودشناسی و پاسخ به شبهات» در این‌باره گفته است:
«در این مورد سه دسته روایت وجود دارد:
  1. روایاتی که دلالت بر وجود ندا به صورت اجمال دارد، و اینکه این ندا از علایم حتمی ظهور حضرت مهدی (ع) است[۱].
  2. دسته دوم روایاتی است که دلالت بر دو گونه ندا دارد: یکی ندای به حقّ که در ابتدا پدید می‌آید، و دیگری ندای به باطل که بعد از آن است[۲].
  3. در برخی از روایات نیز اشاره شده که ندا به اسم قائم است[۳].
با نظری به مجموع احادیث صیحه و فزع و ندای آسمانی پی می‌بریم که تمام آنها به یک معنای مشترک اشاره دارند، گر چه با تعبیرهای مختلف آمده اند و بر این ادّعا می‌توان شواهدی اقامه نمود:
  1. صیحه و ندا هر دو به جبرئیل نسبت داده شده است.
  2. وقت هر دو در یک زمان یعنی شب جمعه، بیست و سوم ماه رمضان معین شده است.
  3. آثار این دو یکسان بیان شده است»[۴].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  1. کمال الدین، ص ۶۴۹
  2. الغیبه، نعمانی، ص ۲۵۴
  3. کمال الدین، ص ۳۲۸، ح ۷
  4. رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص ۵۳۰.