براء بن اوس بن خالد بن جعد انصاری
مقدمه
وی از تیره بنی مبذول بن عمرو بن غنم بن مازن بن نجار است[۱]. کنیه‌اش ابوسیف القَین است. او همسر «أم‌سیف»، دایه ابراهیم فرزند رسول خدا(ص) و شغل آهنگری داشت به همین جهت به قَین که به معنای آهنگر است، شهرت داشت. رسول خدا(ص) برای دیدن فرزندش ابراهیم(ع) به خانه او می‌رفت [۲].
انس گوید: روزی رسول خدا(ص) برای دیدن ابراهیم(ع) به خانه او رفت و من نیز همراه او بودم. وقتی نزد ابوسیف رسیدیم، او مشغول دمیدن در کوره آهنگری بود و دود غلیظی از آن بلند بود. من جلوتر رفته و گفتم: رسول خدا(ص) می‌آید، او دست نگاه داشت تا رسول خدا(ص) آمد و ابراهیم را از ام سیف خواست و در آغوش گرفت و با گفتن کلماتی با فرزندش مهربانی کرد[۳]. در روایت انس بن مالک، دایه ابراهیم، أم سیف و در روایت واقدی، «اُم‌ّبرده» معرفی شده است[۴]. واقدی تصریح کرده که دایه ابراهیم، فرزند رسول خدا(ص)، همسر براء بن اوس بن خالد است، از این‌رو به براء بن اوس، ابوابراهیم گفته می‌شد[۵]، از سویی نیز ابن عبدالبر و برخی دیگر تصریح کرده‌اند که ابوسیف، همان براء بن أوس است[۶]. بنابراین می‌‌توان نتیجه گرفت که ابوسیف همان براء بن اوس است. چنان که همسرش ام سیف نیز همان ام برده بنت منذر است.[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن حزم، ص۳۵۲؛ بلاذری، ج۲، ص۸۵.
- ↑ بخاری، ج۲، ص۸۵؛ ابونعیم، ج۵، ص۲۹۲۵؛ ابن اثیر، ج۵، ص۲۲۴.
- ↑ ابن سعد، ج۱، ص۱۰۸؛ ابن ابی شیبه، ج۳، ص۲۶۷؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۱۹۴؛ نیشابوری، ج۷، ص۷۶؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۶۶ و ج۸، ص۴۱۴.
- ↑ ابن سعد، ج۱، ص۱۰۸.
- ↑ واقدی، ج۲، ص۶۸۸.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۴۸؛ نوری، ج۱۵، ص۷۷؛ ابن حجر، مقدمه فتح، ص۲۶۶، سیوطی، الدیباج، ج۵، ص۳۲۰.
- ↑ محمدی، رمضان، مقاله «براء بن اوس بن خالد بن جعد انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۲۱۰.