اصحاب جمل
اصحاب جمل به معنای یاران و همراهان شتر، کنایه از طلحه و زبیر و کسانی است که در جنگ جمل در سال ۳۶ ق بر ضدّ امیر المؤمنین(ع) جنگیدند.
مقدمه
اصحاب جمل به معنای یاران و همراهان شتر، کنایه از طلحه و زبیر و کسانی است که در جنگ جمل در سال ۳۶ ق بر ضدّ امیر المؤمنین(ع) جنگیدند. در این نبرد که در نزدیکی بصره اتفاق افتاد، عایشه را در هودجی بر شتری سوار کردند و به میدان جنگ آوردند. سخت‌ترین صحنه‌های نبرد پیرامون شتر عایشه درگرفت و مدافعان وی در اطراف آن جمل مقاومت می‌کردند. پس از یک روز جنگ، یاران حضرت امیر(ع) شتر را پی کردند و عایشه فروافتاد و باقیماندگان گریختند و آن فتنه به سود جبهۀ امام، پایان یافت.
امام علی(ع) در نکوهش از مردم بصره که در این فتنه شرکت داشتند، از آنان با عنوان سپاهیان زن و پیروان چهارپا یاد می‌کند: «کنتم جند المرأة و أتباع البهیمة»[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ نهج البلاغه، خطبه ۱۳
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۷۳.