روزگار در معارف دعا و زیارات
مقدمه
دهر به معنای روزگار و جمع آن دهور است. گذشت روزگار و ایام عمر و مقاطع مختلف زمان که بر جهان می‌گذرد، موضوع تفکر اندیشمندان و عرصه خیال شاعران بوده است. در فرهنگ و معارف اسلامی دهر و روزگار عرصه قدرت نمایی خدا و میدان عمل و آزمایش انسان و صحنه پندآموزی اوست. امام سجاد(ع) درباره روزگار نکاتی را به ما می‌آموزد:
یکم: عزت خدا با گردش روزگار باقی است: «...وَ الْعِزِّ الْبَاقِي عَلَى مَرِّ الدُّهُورِ»[۱]؛ «ای خداوندی که از آن توست عزت و غلبه جاودان، هر چند روزگاران بگذرند».
دوم: گذشت روزگار نشانه نزدیک شدن اجل و مرگ است: «ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِي الْحَيَاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً... وَ يَرْهَقُهُ بِأَعْوَامِ دَهْرِهِ»[۲]؛ «سپس هر یک از آدمیان را عمری مقرر کرد... که با گام‌های روزها و سال‌هایش می‌پیماید».
سوم: ماه رمضان همه زمان‌ها برتری دارد: «اللَّهُمَّ... تَخَيَّرْتَهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ»[۳]؛ «خدایا... تو آن را از میان همه زمان‌ها و روزگارها اختیار کرده‌ای»[۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ دعای ۲۲.
- ↑ دعای ۱.
- ↑ دعای ۴۵.
- ↑ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «روزگار»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۵۱.