علم الإمام - مظفر (کتاب)

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Basim (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۹ مارس ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
علم الإمام
زبانعربی
ترجمهٔ کتاب[[کتاب وجیز یبحث عن علم الإمام و کمیته و کیفیته
عن طریقی العقل و النقل (کتاب)|کتاب وجیز یبحث عن علم الإمام و کمیته و کیفیته
عن طریقی العقل و النقل]]
نویسندهمحمد حسین مظفر
موضوععلم امام و امامت در احادیث
مذهب[[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]]
ناشر[[:رده:انتشارات المکتبة الحیدریة|انتشارات المکتبة الحیدریة]][[رده:انتشارات المکتبة الحیدریة]]
محل نشرقم، ایران
سال نشر۱۳۸۹ ش
شابک۹۷۸-۹۶۴-۵۰۳-۱۹۸-۳
شماره ملی۲۸۲۷۵۷۲

علم الإمام (کتاب وجیز یبحث عن علم الإمام و کمیته و کیفیته عن طریقی العقل و النقل) کتابی است که به بررسی ماهیت علم ائمه(ع) به روش عقل و نقلی می‌پردازد. این کتاب به قلم محمد حسین مظفر نوشته شده و توسط انتشارات المکتبة الحیدریة به چاپ رسیده‌ است.[۱]

طرح جلد دیگری از این کتاب

درباره کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «کتاب حاضر، از منظر قرآنی، روایی، فلسفی و کلامی به تبیین ابعاد مختلف و مراتب علم امامان پرداخته شده و اثبات شده‌ است که تمامی علوم آنان از امور دینی و غیردینی از نوع "علم حضوری" بوده که این نوع از علم کامل‌ترین علم بوده واشتباه در آن راه ندارد. علم امامان به امور مختلف آسمان وزمین، احکام دین، ظاهر و باطن قرآن، احوال مردم، اسماء و صفات الهی و نیاز همه مردم به علوم آنان، ارث بردن ائمه(ع) از پیامبر(ص) در تمامی علوم ایشان و پاسخ برخی از شبهات در مورد ماهیت و مقدار علم ائمه(ع) از اصلی‌ترین مفاد این کتاب است که با رویکردی عقلی و نقلی به تبیین آن‌ها پرداخته شده است[۱].

فهرست کتاب

  • هدف از نگارش کتاب؛
  • مباحث مقدماتی؛
    • علم پیامبر؛
    • وظیفه خلیفه؛
    • خلافت و اهل بیت؛
  • علم حضوری امام از راه عقل؛
    • علم حضوری برای امت سودمندتر است؛
    • علم حضوری برای رسالت و امامت کامل تر است؛
    • علم حضوری روزی کامل تری است؛
    • علم حضوری قدرت کامل تری است؛
    • علم حضوری لطف کامل است؛
    • اولویت در امام انتخاب بهترین افراد است؛
    • علم حضوری ایده آل تر است؛
    • علم حضوری در دلالت رساتر است؛
    • ذو العلم الحضوری أسلم عن الانخد(ع)؛
    • لابد أن یکون علم السفیر والشهید حضوریا؛
      • هل هناک حکم عقلی معارض؛
  • البرهان النقلی علی علم الإمام الحضوری؛
    • ما دل من الحدیث علی علمهم الحضوری؛
    • الائمة خزنة العلم والحجة البالغة؛
    • علمهم بما فی السماء والأرض؛
    • ان الأئمة هم الراسخون فی العلم والذین أوتوا العلم؛
    • الائمة معدن العلم و وارثوه؛
    • الائمة ورثة علم النبی؛
    • ان لدیهم جمیع الکتب و یعرفونها علی اختلاف ألسنتها؛
    • الائمة یعلمون الکتاب کله؛
    • عندهم جمیع العلوم؛
    • یعلمون حتی بانقلاب جناح الطائر؛
    • ان الأئمة الشهداء علی الناس؛
  • منابع علمهم؛
    • ان عندهم الاسم الأعظم؛
    • ان عندهم آیات الأنبیاء؛
    • ما عندهم من الجفر والجامعة ومصحف فاطمة وما یحدث باللیل والنهار؛
    • الادلة النقلیة المعارضة؛
    • ما دل من الکتاب علی أن علمهم لیس بحاضر؛
    • الجواب عنها؛
    • الاخبار النافیة للأخبار الدالة علی الحضور؛
      • کانوا لا یعلمون الغیب؛
      • سهو النبی والأئمة؛
      • نوم النبی عن الصلاة الصبح؛
      • متی شاء الإمام أن یعلم أعلمه الله تعالی
    • المؤیدات لهذا الجمع
      • استمرارهم عملا وقولا علی عدم الحضور؛
      • اقدامهم علی القتل وشرب السم؛
      • الغلو؛
        • الجواب عن المؤید الأول: استمرارهم علی عدم العلم الحاضر؛
        • الجواب عن المؤید الثانی: إقدامهم علی القتل و شرب السم؛
        • الجواب عن المؤید الثالث: الغلو؛
  • المؤیدات لعلمهم الحضوری؛
    • علمهم منة منه و هی تقضی بالحضوری؛
    • ان سائر صفاتهم غیر مقیدة؛
    • الحضوری أبعد عن عصیان الناس وأقرب إلی طاعتهم؛
    • حاجة الناس إلی عالم حاضر العلم؛
    • الحضوری ممکن و قام الدلیل علیه؛
    • لو لم یکن علمهم حاضرا لجاز إن یوجد من هو أعلم منهم؛
    • جهلهم یستلزم السهو والنسیان وغیرهما أحیانا؛
    • جهلهم یستلزم الحاجة للناس؛
    • جهلهم یستلزم أمرهم بالمعروف و نهیم عن المنکر، الجهل لازمه فعل ما یجب معه القصاص؛
  • شبهات بعض القائلین بعدم العموم والرد علیها؛
    • سهو النبی رحمة للأمة؛
    • التفضیل بین سهو النوم وغیره، فیجوز فی الأول دون الثانی؛
    • لو کانوا یعلمون الموضوعات للزم سد باب معاشهم و معاشرتهم؛
    • قبح العلم الفعلی أحیانا بالموضوعات؛
    • الاصل عدم علمهم الفعلی؛
    • لو کان علمهم حاضرا للغی نزول جبرائیل؛
      • زبدة المخض؛
      • علم الإمام یجب الاعتقاد به؛
      • العلم بعض صفات الإمام و صفاته أفضل الصفات؛
      • الإمام و الإمامة[۲].

درباره پدیدآورنده

محمد حسین مظفر

آیت‌الله محمد حسین مظفر (متولد ۱۳۱۲ ق، نجف اشرف و متوفی ۱۳۸۱ ق، نجف اشرف)، ادیب، شاعر و مورخ شیعی عراقی، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد حسین میرزای نایینی، آقاضیاءِ عِراقی، سید ابوالحسن اصفهانی و محمد حسن مظفر به اتمام رساند و از سید عبدالحسین شرف‌الدین و آقابزرگ تهرانی اجازه روایت گرفت. وی رییس «لجنه المجمع الثقافی» بود که وابسته به «جمعیه منتدى النشر» بوده است.

او در فقه، اصول، ادبیات و تاریخ مهارت داشت و چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورد. «میثم‌التمار مؤمن الطاق»، «الإمام الصادق»؛ «الثقلان الکتاب و العترة»، «الشعائر الحسینیة»، «علم الإمام حیاة الصادق» و «الشیعة و الإمامة» برخی از این آثار است.[۳] [۴]




پانویس

دریافت متن کتاب

پیوند به بیرون