ابراهیم بن ابی عمیر
مقدمه
ابراهیم بن ابی عمیر[۱] در سند ۱ روایت تفسیر کنز الدقائق، به نقل از کتاب علل الشرائع آمده است: «و باسناده إلی إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُمَيْرٍ رَفَعَهُ إِلَى أَحَدِهِمَا(ع) فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لِنَبِيِّهِ(ص) ﴿فَإِنْ كُنْتَ فِي شَكٍّ مِمَّا أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ فَاسْأَلِ الَّذِينَ يَقْرَءُونَ الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكَ﴾[۲] قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) لَا أَشُكُ وَ لَا أَسْأَلُ»[۳]؛
سند این حدیث در منبع اصلی و بحار الأنوار به صورت ابراهیم بن عمیر[۴]؛ و در تفسیر البرهان به صورت ابراهیم بن عمر[۵] ثبت گردیده که عنوان ابراهیم بن عمر درست است و عناوین دیگر مصحف‌اند و مراد از آن، ابراهیم بن عمر یمانی است، به قرینه روایت حماد بن عیسی از ایشان؛ زیرا حماد راوی اصل ابراهیم بن عمر یمانی است[۶] و در اسناد بسیاری از روایات هم از وی روایت کرده است [۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ مصحف ابراهیم بن عمر است.
- ↑ پس اگر در برخی از آنچه به سوی تو فرو فرستاده‌ایم شک داری از آنان که پیش از تو کتاب آسمانی را می‌خواندند بپرس، به راستی حق از سوی پروردگارت نزد تو آمده است پس هرگز از دودلان مباش! سوره یونس، آیه ۹۴.
- ↑ تفسیر کنز الدقائق، ج۶، ص۹۷ به گزارش از علل الشرائع، ج۱، ص۱۳۰، ح۲: «حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُمَيْرٍ رَفَعَهُ إِلَى أَحَدِهِمَا(ع):...».
- ↑ ر.ک: علل الشرائع، ج۱، ص۱۳۰، ج۲؛ بحار الأنوار، ج۱۷، ص۸۷ - ۸۸، ح۱۶.
- ↑ ر.ک: البرهان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۵۴، ح۴۹۷۰.
- ↑ ر.ک: رجال النجاشی، ص۲۰، ش۲۶؛ رجال الطوسی، ص۱۲۳، ش۱۲۳۵.
- ↑ مانند الکافی، ج۱، ص۶۲ (ح۱)، ۱۵۸ (ح۵)، ۱۹۱ (ح۵)، ۲۷۱ (۱) و....
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۱ ص ۱۸۹.