عامر بن شراحیل شعبی کوفی

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

عامر بن شراحیل شعبی کوفی در علوم قرآنی

مقدمه

ابوعمرو عامر بن شراحیل بن عبد بن حمیر شعبی همدانی اهل کوفه و از قبیله همدان و منسوب به شعبیون، تیره‌ای از قبیله همدان که در کوفه می‌‌زیستند و مادرش از اسیران جنگ جلولاء بود. بنابر مشهور، در سال ۱۷ یا ۱۹ هـ زاده شد. سال‌های دیگری نیز برای ولادت عامر ذکر شده است. او از امام علی، امام حسن و امام حسین(ع)، جابر بن عبدالله و نعمان بن بشیر روایت کرده است. شعبی از پانصد صحابه پیامبر(ص) حدیث نقل می‌‌کند. افرادی چون اسماعیل بن ابی خالد، عاصم احول و محمد بن سالم از وی روایت کرده‌اند.

او همراه قاریان علیه حجّاج قیام کرد و در واقعه دیر جماجم حضور داشت و مدتی خود را از حجّاج مخفی کرد، تا این که به نزد وی رفت و عذرخواهی کرد و حجاج از او گذشت. پیش از آن از کارگزاران ابن زبیر در کوفه بود و از ترس مختار ثقفی، به مدینه یا مدائن گریخت و سپس به کوفه بازگشت و در دوران عبدالملک، ولید بن عبدالملک و یزید بن عبدالملک عهده‌دار منصب قضاوت بود. وی شاعر، حافظ و قاری، محدث، فقیه و کاتب بود و شیعه را سخت نکوهیده و مذمت کرده است. علامه تستری به نقل از شیخ مفید، وی را شراب‌خوار و قمار باز دانسته و می‌‌گوید که وقتی ابوحنیفه متوجه شرب خمر و قماربازی شعبی شد هر آنچه از او شنیده بود، پاره کرد. برخی از رجالیون شعبی را خبیث، فاجر و دروغگویی که دشمنی خود را با علی(ع) آشکار می‌‌کرد، دانسته‌اند. الکفایة تألیف اوست. عامر شعبی بنابر مشهور در سال ۱۰۴ هـ درگذشت. در وفات او اختلاف است.

منابع

1. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱