یعقوب بن ابراهیم بن کثیر دورقی
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
ابویوسف یعقوب بن ابراهیم بن کثیر دورقی عبدی قیسی بغدادی. در سال ۱۶۶ هـ قدم به عرصه وجود گذارد و با سکونت در بغداد از اهالی آنجا به شمار آمد و به بغدادی شهرت یافت، گرچه اصل او از ایران بود. وی را به جهت پوشیدن کلاه بلند، دورقی خوانده‌اند.[۱]
یعقوب که برادر بزرگ‌تر احمد بن ابراهیم بود، از بزرگانی چون هشیم، یحیی بن قطان و اسماعیل ابن علیّه استماع حدیث کرده و افرادی چون ابوزرعه عبیدالله بن عبدالکریم، ابوحاتم محمد بن ادریس رازی و ابوعبدالله محاملی از او روایت کرده‌اند.[۲] او در نگاه رجال‌نویسان فردی صدوق، ثقه، متقن و حافظ بود.[۳] ابویوسف سرانجام در سال ۲۵۲ هـ از دنیا رفت. کتاب المسند فی الحدیث[۴] و تفسیر[۵] از آثار اوست.[۶]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
