قاسم بن محمد اموی بیانی قرطبی
مقدمه
ابومحمد قاسم بن محمد بن قاسم قرطبی، معروف به بیانی. خاندان وی از موالی ولید بن عبدالملک[۱] و هشام بن عبدالملک بودند.[۲]
او در شهر قرطبه، از شهرهای معروف اندلس به دنیا آمد[۳] و طی دو سفری که به مصر داشت، از دانشمندان و عالمان آن دیار علومی را فرا گرفت[۴] و در زمره شاگردان و یاران محمد بن عبدالله بن عبدالحکم قرار گرفت و پیوسته با او به سر می‌‌برد.[۵] علم فقه را از وی و مزنی آموخت. وی به مذهب شافعی تمایل داشت.[۶] ابراهیم حرامی، ابراهیم شافعی و گروهی دیگر نیز از استادان وی بودند و او از آنان روایت کرده است. محمد بن عمر بن لبابه و فرزندش محمد بیّانی هم از او روایت کرده‌اند.
وی از فقیهان و محدثان برجسته عصر خویش بود و احادیث بسیاری را حفظ داشت.[۷] به علاوه، در زمینه تفسیر قرآن نیز ماهر بود.[۸]
آثار و تألیفات وی عبارت‌اند از: تفسیر القرآن[۹] الایضاح فی الرّد علی المقلدین[۱۰] که به نام الرّد علی ابن مزیّن و العتبی شهرت دارد[۱۱] و تصنیفی گرانسنگ در موضوع خبر واحد است.[۱۲]
بیّانی در سال ۲۷۶هـ[۱۳] در قرطبه درگذشت[۱۴].[۱۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ العلماء و الرواة للعلم بالاندلس ۱/۳۹۷.
- ↑ بغیة الملتمس ۴۴۶.
- ↑ معجم البلدان ۴/۳۲۴.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۴۳۵.
- ↑ تاریخ العلماء و الرواة للعلم بالاندلس ۱/۳۹۸.
- ↑ طبقات الشافعیة الکبری ۲/۳۴۵.
- ↑ تذکرة الحفاظ ۲/۶۴۸.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۴۳۵.
- ↑ جذوة المقتبس ۳۱۰.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۴۳۵.
- ↑ الدیباج المذهب ۳۲۰.
- ↑ طبقات الشافعیة الکبری ۲/۳۴۵.
- ↑ نفح الطیب ۲/۵۱.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۴۳۵.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۶۱۹.